Mr. Torpe meets Ms. Mahiyain

Chapter 8[Flashback]

Nung makauwi na kami. Wala lang kaming imikan. Sabi ko sa kanya ilalagay ko na yung mga pinamili niya para sa ate niya or sa mom niya ata. At dito
ako matutulog.

"Keep it. Its yours"

"H-hah?"

"Sabi ko sayo yan. At wala kang damit dito at saka nga pala." Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"A-ano to?"

"Just take it. Night. Im tired"

May binigay siya sa aking medyo malaking box at pumasok na siya ng tuluyan sa kwarto niya.

Ang dami kong bitbit. At hindi ako makapaniwala na ibibigay niya pala sa akin lahat ng pinamili namin kanina.

Kailangan masuklian ko yung ginawa niya sa akin. Ipagluto ko nalang siya ng tinuro pa sa akin ni Mama na favorite dish ko.

Pumasok na rin ako sa kwarto at inilagay sa isang gilid ang mga ipanimili. Infairness ang ganda ng kwarto. First time ko magkaroon ng kwarto na ganito kaluwang at kaganda at may sariling banyo pa. parang Master Bedroom na nga ito. Para lang sa akin. Pero siguro sa tulad na mayayaman nila. Tinuturi lang nila itong isang maliit na kwarto!

Nilibot ko muna buong kwarto at naalala ko may binigay na box si Nikael. Asan na nga ba yun. Ayun  ko rin sa table.

"Bracelet? Na may maliit na heart sa gitna. ?" Grabe ang ganda. Ang mahal siguro nito. Ano namang nangyari doon at bumili siya ng ganito para sa akin. Sino ba ako sa kanya.? Hay nako. Assumed na naman Mikaela. Lagi nalang.

Yung mga pinamiki naming damit,  nilagay ko na sa cabinet. At kumuha ako ng pantulog. Nagshower lang alo saglit at nagbihis na at natulog na. Inalarm ko muna ang cellphone kong Nokia. Pasensiya sa cellphone ko. Mahalaga kasi sa akin toh kahit na sira sira na at luma na.

------

Nikael Point of View

Nakahiga na ako sa higaan ko pero hindi ako makatulog. Tama ba yung ginawa ko na kinuha ko para P.A si Mikaela. Pero siya lang kasi ang close at mapagkakatiwalaan ko at syempre alam kong kailangan niya ng pera para sa kapatid niya.

Umupo ako sa higaan. Kinuha ko ang cellphone ko. At tiningnan ang litrato ng ex gf ko.

Alam kong hindi niya ako mahal pero bakit ganun mahal ko parin siya.

"Mahal parin kita Angela. Pero hindi ganun kamahal. May natitirang parin dito sa puso ko na mahal parin kita." Sabi ko sa Picture naming dalawa sa Cp ko. Actually wallpaper ko pa nga eh.

Flashback*

Angela's Calling~

Sinagot ko naman.

"Angela. Mamaya kita tayo sa resort namin ah. I have something to give you."

"Ok. " ang lamig ng boses niya.

"5:00pm okay. Dont be lated or sunduin nalang kita sa house niyo?"

"Kaya ko na pumunta. Wag mo na ako sunduin. And I have something to tell you. Its inportant."

"A--" inend call niya na agad

(Sa mga panahong iyon hindi ko lang pinansin ang pagkacold sa akinni Angela. Naghahanda ako para mamaya sa surpresa ko dahil 1st Anniversary na namin. )

****

Ang tagal naman ni Angela. Its 5:20 pm na. Nakaupo lang ako sa isang table at nung may narinig akong naglalakad. Pinatay ko na ang ilaw at nagtago ako at tumutok sa kanya ang spotlight ng ilaw.  Pero yung mukha niya walang expression.

May mga tumugtog na ng kanta. Ang kantang iyon ay My Valentine. Nung lumabas ako. Nakisabay ako sa kanta at may hawak akong bouquet of flowers at nung nalapitan ko na siya. Tumigil ang tugtog at may mga petals na bumagsak sa amin.

"Happy Anniversary Mahal!" Binigay ko sa kanya ang bouquet of flowers at yinakap siya. Siya wala lang. Habang nakayakap ako sa kanya. May sinabi siyang hindi ko inaasahang sasabihin niya.

"Im breaking up on you!" Paulit ulit sa utak ko ang sinasabi niyang iyon. Napabitaw ako sa yakap. At tiningnan siya ng mabuti.

"What?" Pag iintindi ko. Siya nakatingin lang sa akin ng diretso na parang wala na talaga siya sa aking paki.

"Im breaking up on you!!" Sigaw niya sa akin. Sabay hagis ng bulaklak sa side namin.

"Thats not true."
"How many times to say that i want to break up with you!!" Sanay tulak niya sa akin pero ako lumapit parin.

"Why? Why do you need to break up with me? Is there any problem? We can fixed it." Pagmamakaawa ko.

"There's ni problem!"

"Then why? Why are you breaking up with me!" Im about to cry.

"Because. I... Dont.... Love you... Anymore!" Iyon ang pinakamasakit na nangyari sa buong buhay ko ang makipagbreak sa akin ang first gf ko na minahal ko ng sobra sobra!

"Is that all? Isa that all?!?!?" Sigaw ko sa kanya.

"You dont love me anymore! I trusted you! You said that you loved the long that I loved you!!!" Sigaw ko. Sita tahimik lang
"I dont beleive you. I dont believe you that your not loveme anymore!"

"Believe it or not! I dont love you! Because your love is worthless! Hindi pa sapat ang pinakita mong pagmamahal sa akin!"
"Hindi pa ba? Wag kang makipagbreak sa akin. Ipapakita ko lahat!"

"Its too late. Nikael! "

"Ganun nalang. Sa isang taon nating pagsasama. Ganito nalang matatapos!? Anong klaseng relasyon toh?! Wala namang ganyanan! " tahimik lang siya.

"I want you to get out of my life! Pabigat kalang sa buhay ko!" Ang sakit ang sakit sakit na ng mga binibitawan niyang salita sa akin!

"Well, thats what you want? Im gonna leave." Kalma kong sabi at iniwan ko siyang mag isa.

Flashback end*

Naalala ko na naman ang break up namin. Isang taon na ang nakalipas pero may kaunting pagmamahal parin ako sa kanya. Gusto ko na iyong mawala. Pero mahirap, pero kung gusto kong mawala. Kakayanin ko.