Harry hala anlayamıyordu. Dünkü el sıkıştığı Malfoy değilmiş gibi neden şimdi ona sataşıyordu? İlk laf attığında şaşkınlıktan cevap bile verememişti.
Şuan da ise oturduğu yemek masasından -her ne kadar Draco görmese de- ölümcül bakışlarını slytherin masasına dikmekte geç kalmamıştı. Belki arkadaş oluruz basligi altindaki dusuncelerini hatırladıkça tekrar tekrar kafasına vuruyordu. Hiç bu kadar aptal hissetmemişti. Gözlerinin dolmaya başladığını hissedince birden ayağa kalktı ve yatakhaneye gitmek için yürümeye başladı. Kendini kucuk gosteremezdi.
P: Harry laflarına bile dayanamıyor Dray. Baksana ağladı ağlayacak.
Harry kendini toparlayıp hızla Pansy'e yürüyünce masadaki herkes ayaklandı. Draco haric. Sakince onu izliyordu. Harry bunu fark edince ne yapacağını bilemedi. Gri-mavi gözlerin onu dikkatle izlemesi ona garip duygular hissettirmişti. Bu duygularını daha önce yendiğini düşünmüştü oysa.
Harry: Pansy kız olmasan sana yumruk atabilirdim belki.
Bu lafın ardından Draco hızla ayağa kalktı.
Draco: Gel de bana vurmayı dene o zaman
Draco'nun gercekten sinirlendigi gordu gozluklu cocuk. Hos bugun ilk o sinirlendirmisti Harry'i. Hem bu salak ne diyordu? Ona mı vurmasını istiyordu?
Harry: Ne diyosun Malfoy?
Draco: Pansy'e mi vuracaktın? Gel bana vur.
Harry arkasını döndü. Kapıya doğru giderken Malfoy'un söylediklerini duymamaya özen gösteriyordu.
Draco: Noldu Potter? Neyden korkuyorsun? Dayak yemekten mi? Baban sana nasıl dövüşeceğini öğretmedi mi?
Harry bir anda yerinde durdu. Bu bu söz gerçekten kalbini kırmıştı. Ailesi onun hassas noktasiydi.
İliklerine kadar sinirlendigini hissetti. Hızla arkasını döndü ve hızlı adımlarla Draco'ya yöneldi. Durmayı bile düşünmeden hızlıca bir yumruk indirdi Draco'nun suratına. Onun sansina ki o sira iceri kizil cocuk ve Herm girmisti. İki arkadasi da Harry'i kollarindan cekistirerek disari cikartiyorlardi.
Pansy'nin Draco diye bağırışı aklından çıkmıyordu. Bunu yapmamalıydı. Ama kendisini o kışkırtmıştı. Ailesi hakkında konuşmuştu.
Ron: Dostum gördüm onu yerde yatıyordu! Çok iyi bir yumruk atmışşın ağzı kan içindeydi!
Herm: Ron saçmalama. Harry ne halde bakar mısın? Böyle bir şey yapmak istememiştir mutlaka. Draco'ya bir şey yapmamak için kaç yıldır kendini tuttuğunu biliyoruz. Ona zarar gelse Harry üzülüyordu. Belli ki bir şey olmuş.
Aslına bakilirsa Harry Herm'i dinlememişti bile. Ron'un ağzı kan içindeydi cümlesinden sonra tek düşündüğü Draco idi. Hızlıca yerinden kalkıp hastane kanadına ilerledi. Ona vururken aklından ne geçiyordu ki?
İçeri girdiğinde tek başına oturan Draco'yu gördü ve hızlıca yanına gitti. Yatagin ucuna oturdugunda olusan agirligi hisseden cocuk kafasini usulca cevirdi.
Draco: Ne o tekrar mı yumruk atmaya geldin? Adavra çekmekten çekinmem Potter.
Harry: Hayır. Aslında özür dilemeye geldim.
Draco: Ne dilemeye ne?
Harry: Duydun işte özür dilemeye geldim. Sana vurmamalıydım. Ama babam hakkında söylediklerin-
Draco: Özür dilerim.
Harry gozlerini buyutmus yatakta yari uzanan sarisina bakiyordu. Kimseden ozur dilemeyen Malfoy ondan ozur dilemisti. MALFOY?! SAFKAN MALFOY?! Tamam bu kadar buyutmeye gerek yoktu sonucta sadece iki kelimeydi.
Harry: Ne dedin ne?
Draco: Tekrarlatmasana sağır mısın işte? Baban hakkında konuşmamalıydım.
Draco yaptigi seyi yeni anlamisca yataktan kalkti ve Harry'i orda bir basina birakti. Hızlıca hastane kanadını terk etti.
Harry'nin kafası karışmıştı. Sakince yatakhaneye doğru ilerledi. Derslerin hiç
birine girmek istemiyordu. Bugün Slytherin ile fazla ortak dersi vardı ve Draco'yu o halde görmek istemediğine emindi. Fazla bir yarasi yoktu ama Malfoy'u gordugunde yasananlari hatirlicakti ve bu suanda istedigi son seydi.
Yatağında uzanmış düşüncelerini kontrol etmeye çalışıyordu. Daha dün ona vuramıyacağını düşünürken bugün ona zarar vermişti. Tum bunlari dusunmemek icin uyumanin mantikli olduguna karar verdi. Kendini uykunun kollarına bırakması sarışın çocuk yüzünden zor olsa da uyumayı sonunda başardı.
--------------
Harry bir cift el tarafindan sertce sallandigini hissetti.
Herm: HARRY! HARRY KALK ÇABUK!
Harry: Ne var Herm?
Harry cümlesini bitiremediğini fark etti. Etraftaki bir duman onu tıkıyordu. Öksürmeye başladı. Yavaşça doğruldu ve yatakhaneyi kaplıyan dumanla yüz yüze geldi.
Herm: YATAKHANE YANIYOR HARRY GİTMELİYİZ!
