ᴅᴇɴɪᴢ ɢöᴢʟüᴍ

BÖLÜM 3: Storm'un Gelişi

(Okuduğunuz saati yazın.💛💫)

Valeni, sıkıntıyla gözlerini kapattı. Şuan, onu tehtit eden; ona aşık olduğunu iddia eden; hakkında çoğu şeyi bildiği birisi vardı karşısında. Bir adam. Yarın ilk işi evin kilidini değiştirtmek olucaktı. Okula geç kalmayı göze alarak gözlerini kapattı.

________

Sabah gözlerini açtığında üşüyordu genç kız. Odasının açık kalan penceresinden gelen rüzgar sanki onun için esiyordu. 'Dün pencereyi kapatmıştım ben?' diye düşündü kendince. Sonra ise aklına gelen düşünce, onu daha çok korkuttu. 'Ya anonim gelmişse?' diye düşünmeden de edemedi. Odasının bir köşesinde daima hep aynı yerde sakladığı beyzbol sopasını eline aldı. Onu sıkıca kavradı ve yavaş adımlarla evi dolaştı. Evde kimse yoktu. 

'Demek ki kilidi değiştirmeye gerek yokmuş, istese pencereden girer.' dedi kendince 

'Sanki dün beni duymuş gibi. Ama, ben sesli konuşmadım ki? Nasıl duydu beni?' diye düşündü sonra sıkıntılı bir nefes verdi.

''Of kızım sen aklını yitirdin!'' dedi aynasında ki yüzüne bakarak. Saate baktığında okula geç kalmıştı. Hemen hazırlandı ve çantasına son kez bakıp evden çıktı. Kahvaltı bile edememişti. Kantin var sonuçta. Hızlıca okula geldiği sırada teneffüs zili çalmıştı. Hızlıca okulun kantinine geldi ve bir masaya çantasını atıp hemen tost ve kahve almıştı. Herkes buraya geliyordu yavaştan. Valeni ise hemen masasına çekilmiş, bir eli telefonunda, diğer eliyse de yemeğindeydi.

''Telefona bakarak yemek yenilmez.'' Valeni, gözlerini sese gelen yere çevirdiği sırada gözleri bir çift yeşil gözle karşılaştı.

''Sana da günaydın Karol.'' dedi Valeni ve telefonunu kapatıp ona döndü.

''Her neyse, neden geç kaldın?''

''Dün notları yazayım, ödevleri yapayım derken geç oldu. Uyanamadım. Ayrıca defterini al, bitirdim.'' dediğinde içten bir gülümsemeyle yanaştı. Normalde kimseye hesap vermeyen Valen, Karol'a bir açıklama yapıyordu. Kendini borçlu hissediyordu. Karol'da ona gülümsedi. O sırada kantine bir grup genç giriş yapmıştı. Valen anonime yazmak için elini telefona götürdüğü sırada Karol'un 'oha' sesiyle birlikte sesin geldiği yere baktı.

''Bunlar neci?'' dediğinde Karol Valen'e anlamaz bakışlar attı.

''Yani kim bunlar demek istedim.''

''Ha evet, onlar. Storm Takımı''

"Fırtına yani?"

"Evet, yabancı bir isimleri var. Bu sabah okula girişlerini gör ama! Son model arabalarla giriş yaptılar. Grubun kızları ve erkekleri çok yakışıklı/güzeller. Keşke ben de onlarla takılabilsem." dedi ve sıkıntıyla sandalyesine yaslandı Karol.

"Filmlerde ki gruplara benziyorlar." dedi Valen. Sanki kendini bir dizi de hissetti. Sanki başrol oymuş da, grubun lideri ile sevgili olucak kızmış gibi. 'Şu ergen hayalleri bırak Valen' diye düşündü ve Karol'u dinlemeye başladı.

"Evet, bizden büyükler."

"Üniversitede olmaları gerekmez mi o zaman?"

"Geçen sene okuldaki büyük olay yüzünden sınıfta kaldılar. Ay o gün de hastaydım herşeyi kaçırdım!" dediğinde Valen güldü.

"Peki, kim bunlar? Tanıtsana."

"Bak şimdi. Önce kızlardan başlayayım. Şu diğerlerine nazaran biraz daha kısa olan bir kız var. Kumral hafif çilli. Anladın sen, işte o Carolina. Abisi grubun başkanı diye o da bu grupta. Bak hemen yanında ki hafif esmer olan çocuk Agustin. Onunla sevgili, genelde eğlenceli bir çocuk. Gerçi, bizim yanımızda hayır ama birkaç kez gizlice gördüm ortamlarını. Güzel sohbetler var."