මම පිස්සියෙක් වගේ පාර දිගේ ඇවිදන් ගියා...මීට ටික වෙලාවකට කලින් මම තමා ලෝකේ වාසනාවන්තම කෙනා....අපේ ජීවිත ඕන මොහොතක වෙනස් වෙන්න පුලුවන්...අවුරුදු දහ අටක් මාව හදා ගත්ත මගෙ අම්මා අද මාව එලෝගත්තේ කොල්ලෙක් මට බලහත්කාරකම් කරන්න යද්දි මම පැනලා ආව නිසයි...
මම ගැස්සුනේ මගේ ඇගේ ගෑවෙන නොගෑවෙන දුරින් නැවතුනු කාර් එක නිසයි...ඒ අයියාගේ කාර් එක...මගේ අන්තිම බලාපොරොත්තුව...
💥 මියා...
🌻අ...අයියේ..
හිතුවේ මම නොහිතපු දෙයක්...අයියා මා දිහාවත් නොබලා ඇදුම් බෑග් එක මා දිහාට විසික් කරලා කාර් එකේ දොර වහගත්තේ මගේ ඇස් වලින් එන කදුලු අලුත් කරන ගමන්...අයියෙක්ට පුලුවන්ද නංගියෙක්ට මෙහෙම කරන්න...ජිම්ගේ තාත්තා තමා ලෝකේ අන්ක එකේ බිස්නස් කරන කෙනා...මගේ තාත්තා...නෑ...එයාට තාත්තා කියන වචනේ සුදුසුත් නෑ...
💥 ජිම්ව බදින්න කැමති නම් ගෙදර එනවා....
🌻 මට බැහැ..
💥 එහෙනම් මාව බදිනවා..
මොකක්...අයියාව...මම මුඩුක්කු අස්සෙ හිටිය කෙල්ලෙක් නම් මොකද එයාව බදින්නේ...අද උන දේවල් වලින් පස්සෙ මට මගේ...නෑ...මම හිටිය ගෙදර කාවවත් ...මම ආශ්‍රය කරපු කාවවත් විශ්වාස කරන්න බැහැ...සල්ලි තියන මිනිස්සු ආදරෙ කරන්නේ යාලුකම් පවත්වන්නේ සල්ලි එක්ක...මට තේරුනා එයාලාට ආය මාව ගෙදරට ගෙන්න ගන්න ඕන වෙලා කියලා...ඒත් මට බයයි...එයාලා මට කරදර කරයි...යන්න එන්න තැනක් නැති උනත් මට ආය එතනට යන්න බෑ....එතනට යන කෙනෙක් ගාවටවත් යන්න බෑ....මම නිහඩවම ඇදුම් බෑග් එකත් අරන් ලග බස් ස්ටේශන් එකේ ඒ වෙලාවෙම නතර කරපු බස් එකට නැග්ගෙ අයියා දිහා නොබලමයි...
බස් එකට නැග්ගත් මට කිසි අරමුනක් තිබ්බේ නෑ...යන්න තැනක්..දන්න කෙනෙක්...මේ කිසි දෙයක් මට නෑ..බස් එකේ වීදුරුවට ඔලුව හේත්තු කරන් මම හාන්සි උනේ මගේ ඇස් වලට නිදහසේ අඩන්න දීලා...
- මිස්..මිස්...මෙතනින් බස් එකේ ගමන ඉවරයි..
කොන්දොස්තර මගේ ලගට ඇවිත් කෑ ගහද්දි තමා මම ඇහැරුනේ...එලියෙන් ලොකූ ගෝශාවක් ඇහුනේ හයියෙන් වහින නිසයි..
- මිස් බහින්න..
🌻 ඕකේ..
ඇදුම් බෑග් එකත් අරන් මම බස් එකෙන් බැස්සා...එතකොටම බස් එක අද්දලා ගියේ පාලු පාරේ මාව තනි කරමින්...මගේ අතේ කුඩයක්වත් නෑ...ඇදුම් බෑග් එකත් තුරුල් කරන් මම හිමීට ඉස්සරහට ගියේ ඉස්සර මම හිටපු හැටි මතක් කරන ගමන් ...ඒ කාලේ මම හිතුවේ නෑ මට මෙහෙම වැස්සෙ තෙමි තෙමි සීතලේ යන්න වෙයි කියලා....අපිට අද තියන දේ හෙට නැති වෙන්න පුලුවන්...
බස් ස්ටේශන් එකක්...ඔව්..මට ඈතින් පේන බස් ස්ටේශන් එක දැක්කම ආවේ ලොකු සතුටක්...දැන් මට නොතෙමී ඉන්න පුලුවන්...ඒ එක්කම මගේ සතුට නැති උනේ ඉස්සර කාර් එකේ යද්දි බස් නැවතුම්පලේ ඉන්න මිනිස්සු දැකලා නෝක්කාඩුවට හිනා වෙන හැටි මතක් වෙලා...
මගෙ සපත්තු දෙකේ වතුර පිරිලා චොර චොර ගානවා.. ඇදන් ඉන්න ලා නිල් පාට ගවුම හොදටම තෙමිලා ...පෝනි ටේල් දාලා තිබ්බ කොන්ඩේ උරහිස් දෙක දිගේ වැක්කෙරෙන්නෙ වතුර බේරි බේරි...මම අඩිය ඉකමන් කරලා දිව්වේ තවත් වැස්සෙ තෙමෙන්න ඕන නැ කියන සතුටට...ඒ හදිස්සියට මාව කකුල පැටලිලා වැටුනේ තොල් වලට ලේ රහක් එද්දි....ඉස්සර මම සැප විදපු විදිහෙන් දැන් වැඩක් නෑ...එන දේකට හිත හයිය කරන් මූන දෙන්න ඕන...
වතුරට පෙගිලා කැඩිච්ච සපත්තුවත් අතකට අරන් තොල පැලිලා ලේ ගලද්දි ආය නැගිටලා අමාරුවෙන් බස් ස්ටේශන් එකට ගියා...
ඒකෙත් වහලේ හිල්...ඒත් එලිය තරම් තෙමෙන්නෙ නෑ....ඇදුම් බෑග් එකත් තුරුල් කරන් එතන තිබ්බ දිග බංකුවේ මම හාන්සි උනේ නිදාගන්න....එලියේ ගොරෝ ගොරෝ වහිනවා...තෙමිලා නිසා මටත් ගොඩක් සීතලයි...මගේ දත් ටික කට කට හාලා වෙව්ලනවා...කට තදින් පියාගෙන ඇස් ඊට වඩා තදින් පියාගෙන ඇදුම් බෑග් එක තුරුල් කරගත්තේ නිදාගන්න...
මියාට මොනා වෙයිද ගායිස් 🤧
YOU ARE READING
Miya✔️✔️
Short Storyදෙමව්පියෝ...සහෝදරයෝ විතරන් නෙමේ හොදම යාලුවෝ දෙන්නායි Boy Friend යි හැමෝම එක දවසින් ඔයාව ප්‍රතික්ශේප කරොත්....කොටින්ම කිව්වොත් ඔයාව ගෙදරින් එලියට ඇදලා දැම්මොත්...මොනවා වෙයිද... හායි ☺️❤️ මේ තමා සාමාන්‍ය මිනිස්සු ආශ්‍රයෙන් මම ලියන පලවෙනි පොත...අඩු පාඩ...
