In Time With You (MOL Series 1)

Chapter 14

"Congratulations! You did great this year. More achievements to come, Avril."

Charles welcomed me with his warm hug. Tapos na ang unang year ko bilang isang tourism student, hindi pa ako nangangalahati sa apat na taon na dapat kong pagdaan pero kung makapagsaya siya ay akala mo nakuha ko na ang slot bilang isang  Cum Laude.

I hugged him back. Sa ganitong mga panahon, siya na naman ang kasama ko. He didn't know how lucky I am to have him. Everyday, I always thank the Creator for giving me this man in my life. With him... I can feel the true happiness... with him, I feel safe and contented.

We're friends since then until now. For us, we're just doing the normal routine of friendship but others sees  it in other way. Minsan nga ay may naririnig akong mga chismis na kami na raw dalawa dahil sobrang lapit namin sa isa't isa.

Those gossips weren't true. I didn't corrected them though. It's not my responsibility to give my opinions and my side to them. Isipin nila kung anong gusto nilang isipin, basta ang totoo ay magkaibigan lang kami. We are happy with each other's accompany.

Toxic people can ruin everything, iyon din ang dahilan ko kung bakit ayaw ko na lang makinig sa mga sinasabi ng iba. If those words can ruin our friendship, then I am willing to ruin them too. Sana lang ay hindi mag-isip ng iba si Charles tungkol sa sinasabi ng mga nasa paligid.

I gave him my trust. Pinagkakatiwalaan ko siya dahil alam kong totoo ang mga pinapakita niya sa akin, alam kong hindi niya sisirain ang tiwalang binigay ko sa kaniya. He know myself more than I know. Kung baga, kapag hindi ako alam ang ginagawa ko, siya ang nariyan at sinusuportahan ako.

We went to an eatery. Bumili kami ng tig-isang bilao ng palabok, pansit, at mga kakanin. This is my treat for them... for his family. Just like him, his mother and his sisters were there in time of my crisis. Hindi rin sila umalis sa tabi ko. They cheered me up when I felt down.

Susunduin ko muna si Maxine bago kami tumuloy sa kanila. I want to celebrate with her too. Sina Desianne ay inaya ko rin kanina pero hindi sila pumayag dahil mayroon ding salo-salong magaganap sa kanila. The other girls will have separate celebration too. Sabi nila ay tatawagan na lang nila ako kapag may oras na sila para makapag-celebrate kaming lima.

I saved my money for this day. Celebrating with them. This isn't just my end year celebration, this day is also my 18th birthday. Hindi ko na pinakabongga ang debut ko, ayaw ko noon, ang gusto ko lang ay makasama ang mga taong malalapit sa akin.

I want to have fun just for this day, I will not let my fears, my tears and my sadness ruin my birthday. Kung iiyak man ako, hindi ngayon, hindi mamaya. I will be happy. I already got my first step in achieving my dreams, I should be happy.

Hindi maalis ang ngiti ko habang nakasakay kami ng tricycle ni Charles. Sa mga kamay namin ay hawak namin ang mga binili naming pagkain. Kaunti lang ito. But I promised to myself, when I got my diploma... when I become a flight attendant, I will fly high. Hindi lang ito ang ihahanda ko sa araw na iyon.

"You look so happy right now." Puna ni Charles. Nakangiti akong tumango sa kaniya. "I'm happy that you're happy." He said. Inilagay niya sa likod ng tainga ko ang iilang hibla ng aking buhok. "Ang ganda mo..."

Our eyes were locked in each other. Ang dugo ko ay umakyat sa aking pisngi, I blushed, my cheeks heated up. Umiwas ako ng tingin, hindi ko ata kayang titigan ang mga mata niyang puno ng intesidad. Butterflies are dancing inside my stomach. I can't help but to smile.

"Bolero ka rin!" Halos mautal pa ako nang sabihin ko iyon. He laughed out loud. Hinampas ko ang kaniyang braso para tumigil na siya. "Shut up, Charles. Don't you dare ruin my day!"