[ A/N: Hi readers! So this is a short story. Taglish po siya. And yun nga, this story is dedicated for those who still love even though their hearts are broken. So, yun nga.. enjoy reading ^^ ]
Chesca's POV
*Starlight playing*
We were dancing under the moon and stars.
Ang saya saya ko. Gustung gusto kong ihinto ang oras para forever kaming masaya.
His hands are on my waist while mine are on his neck.
Yep, we're smiling at each other. Yung smile na nagsasabing 'I Love You'.. but then.. his smile fade away.
'Drake, bakit? Anong problema?'
Instead na sagutin niya ang tanong ko, he left me there.. he left me with my mouth hanging..
Ang sakit, ang sakit sakit. Bigla bigla na lang siya umalis. Bakit? Bakit?
I closed my eyes.. at pagdilat ko.. PANAGINIP LANG PALA ANG LAHAT NG YON. BUT WHY DOES IT SEEM SO REAL?
Chineck ko yung oras to know na 4 AM pa lang. So, I decided to go to the terrace. Tumingala ako sa langit at huminga ng malalim. Hinanap ko yung Orion the Great Hunter at hinanap ko yung tinuturo niyang star. Alam ko napaka - childish ng ginagawa ko.. pero eto lang kasi ang nagpapagaan ng loob ko. Tinanong ko yung sarili ko..
Bakit ganun ang panaginip ko?
Imbis na mamroblema pa ko sa napanaginipan ko, bumalik na lang ako sa kama ko at natulog na ulit. May pasok pa kasi ako bukas. May 2 hours pa ko para matulog ulit. Kaya pumasok na ko sa kwarto ko at humiga sa kama. Naramdaman ko na nag-vi-vibrate ang phone ko pagkahiga ko pero hindi ko na lang pinansin. Mamaya na lang ulit pagka-gising ko.
End of Chapter 1..
[A/N: Hey readers!!! Uhh.. so yeah, first story ko to. And sana suportahan niyo to till the end of the story. Thanks guys :* ^*^ ]
BINABASA MO ANG
Wildest Dreams
Teen FictionAs I look into his eyes.. I sang these words.. "Say you'll see me again even if it's just pretend" And once again, I ran away from him.. crying..