ağzından çıkan tüm zehirli sözcükleri unutmamı bekliyorsun
ben, gecelerimi senin cümlelerine adarken bile kendimi avutuyorum. senin seviyorum demene ihtiyacım yok, sevgini hissetmek istiyorum. beni anladığını söyleyip böylece terk etmen nüksettiriyor tüm acıları
unuttuklarımı, gömdüklerim ve gizlediklerimi
sen beni saklandığım tabuttan çıkarmaya ant içmiş birisin
ama çıkardıktan sonra gitmeye meyillisin
oysaki tutsan elimden ve hiç gitmesen, tabutumdan çıkmaya meyilliyim ben
bazen bir hastane koridorundayım, umutsuzluk bile umut bulmak istiyor gözlerimde. yağmur hiç durmuyor ve yakıyor kalbimi. bitsin diyorum. ben bittim, annem bitti, biz bittik. lütfen gece de bitsin. gece bitiyor, güneş doğuyor ve annem biz diye bir şey olmadığını yüzüme vuruyor. istediği ben değilmişim. ona uzattığım ellerim yetersiz, çatlaklarla dolu ve kanlıymış. üzülüyorum. öyle çok üzülüyorum ki boğazım yanmaya başlıyor. kendimi nasıl tutacağımı bilmiyorum ve tuvalete giriyorum. gözyaşları benim değilmiş gibi hissediyor ve titriyorum. o kadar titriyorum ki dünyada çatlaklar oluştu sanıyorum
ama sonradan fark ediyorum, ben bu dünyanın hiç'i bile değilim
gergin çenekli cesetleriyle
önümde binlerce çiçek
korkuyorum sıra sende
sen de başla ve bitir diyecek.
celladıma gülümserken çektirdiğim resmin arkasındaki satırlar.
f
