Unknown Destiny: A Rising Love (Unedited)

Chapter 19.

May 1, 1954

Imelda P.O.V.

"Ferdinand asaan ka ba" sabi ko

Asaan ka ba Ferdinand, bakit ba ngayon ka nawala, hindi ko na maiwasang umiyak,

"Ferdiiiiiiiiii" sigaw ko, bakit mo ba ako iniwan

*Tunog ng Baril*

"Huuuuuhh" sigaw ko

Agad akong tumakbo kung asaan ang Tunog ng Baril, nakarating na ako sa tunog na pinanggalingnan ng Baril

Nagulat ako sa aking nakita, Napatakip na lang ako ng aking bunganga, unti-unting tumulo ang mga luha...

A/N: sino ba kasi yung nakita niya huhuhu

Si si si Ferdinand..

nakahiga, at punong-punop ng dugong tmutulo sa kanyang mga bibig

Agad-agad akong pumunta sa kanya

"Ferdinand, ano bang nagyari sayo, wag mo akong iwan,please mahal na mahal kita " sabi ko, bakit ba napaka mapagbiro ng tadhana, ganito na lang ba ang mangyayari

"Imelda, mahal-mahal kita" sabi nito habang hinahawakan ng mga kamay niya aking mukah

Ngunit bigla na lamang siyang nawala ng malay, agad kung pinakingan ang tibok ng kanyang puso ngunit wala na akong naririnig

"Ferdinand, wag mo akong iiwan" sabi ko sakanya, habang yakap ang malamig niyang katawan

"Ferdi, nangako ka, please, pleaseeeee" sigaw ko habang umiiyak

"Meldy, Meldy " Nagulat ako ng may tumawag

Bigala na lang namulat ang aking mga mata

"Ano ka ba naman ohh, kasal mo na nakatulog ka pa, bakit hindi ka kasi nag beauty rest ano" sabi ni Gabbi

Hindi totoo yung mga nangyari...

Pero yung kaba ka...

Bigla kong nalala si Ferdinand

"Asaan si Ferdinand, Gabbi" bigla kong pag-alalala

"kalma, insan, andoon lang siya, isang oras pa lang kayong pinag-hiwalay ehh namiss mi nba" sabi naman nito

Kyalangan ko siyang makita baka kung ano ang nangyari sa kaniya

Nagulata ko ng pumunta sila sa kwarto sina kuya Daniel, Michelle tsaka si Ferdi

"Ayus ka lang mahal" sabi ni Ferdi sabay hawak sa aking mukah, kahit papaano nabawasana ng kaba at bilis ng tibok ng aking puso

Biga ko siyang niyakap, hindi ko alam kung may pahiwatifg ba ang panaginip o bangungotn

"Mahal, ano bang nangyare sa iyo at bigla kang natatranta" pagaalalang sabi ni Ferdi, habang tinatapik ng mahinhin ang aking likod

"nabangungot lang mahal, pasensya na" sabi ko at umalis sa kanyang pagkayap at umiwas ng tingin

"Guys, pwede niyo ba muna kaming iwan saglit" bigang sabi ni Ferdi

Umalis na muna sila, at kaming dalawa alng naiwan ni Ferdinand sa kwarto

" Please tell me what's wrong mahal, I cannot leave this room if you're not okay" sabi nito, sabay hawak saaking mukah

Unti-unting tumutulo ang aking mga luha, at niyakap ako nito

"ferdinand, ipangako mo saakin na magiingat ka palagi, ayaw kong mawalay ka saakin, ikamamatay ko ito" sambit ko dito

Mahin-hin nitong inayos ang aking buhok at ngumiti, umaayos ang aking pakiramdam ko sa tuwing nakikita ko ang mga matatamis na ngiti niya