Unknown Destiny: A Rising Love (Unedited)

Chapter 40.

Ferdinand P.O.V.

Nakauwi na kami sa bahay, jusko po bat ba angdaming sumusulpot, hindi ba kami magkakaroon ng maayos na araw palaging nalang bati away, nakakpagod na, but I can't blame Imelda it's all my fault, ang daming mga umaaligid na babae halos lahat nalang ata kalaban... 

Bubuksan ko sana yung pintuaan, pero binuksan ni Imelda ng malakas ang pintuan at nabunggo ang mukah ko, aray ang sakit noon ang laks ng pagkabukas... 

Dumugo pa ata yung ulo kp, medyo masakit, samantalang si Imelda ay linampasan lamang ako, nako eto na malalalng suyuan na... 

Pumasok na kami sa bahay... 

" Now Explain" malamig na sinabi ni Imelda at nagtaas na kilay... 

"Mahal believe me, alang namamgitan saamin ni alice, alam kongbmay gusto siya saakin, pero isang babae lang ang nagmamay-ari ng aking puso, at ikaw lang iyon" she is my destiny, and I'm so lucky that I met her, hindi ako nagsisisi na siya ang naging asawa ko... 

"You know Ferdinand I'm tired of believing  you, hindi ko na alam ang totoo sa hindi, pasensya ka na pero masyadong magulo na" sabi nito at umalis ang tingin saakin, Kahit gqaano kagulo handa akong gawing tahimik ang lahat sayo mahal ko... 

"Mahal, handa akong gawing tahimik ang lahat para sa iyo, I will not push you to believe me but" kinuha ko ang kanyang kamay at nilagay sa aking dib-dib "Narirnig mo ba ang tibok ng aking puso, kung wala ka ay hindi ito tumitibok ngayon, maniwala ka man oh hinde, ikaw ang pinaka masaya at pinakamagandang nangyare sa buhay ko" 

Humarap siya saakin "You said you will not push me to belive you, then can you please sleep at the Sala, I'm to tired to argue and to hear your... your...your... " 

"Sweet Words" mahina niyang sinabi, sabi ko nga ba, sige pagbibigyan kita ngayon mahal heheh, dahil alam ko namang marupok ka pa din, baka pag ngumiti ako manghihina ka sa dimples hehehe, I won't argue na alam ko naman na yung totoo na mahal mo pa din ako... 

FAST FORWARD 

Andito kami sa Kusina at kumakain ngunit tahimik, jusko po hindi naman yung gnitong tahimik ang ibig kong sabihin ehh... symepre ako na magsisimula ng ingay 

"Mahal, umm Bukas pala kayalngan daw nating pumunta sa Police Station, kaylangan pa nila ng masmadaming impormasyon para matrack si Demetre, mukang umalis na ata ng bansa, ilang araw na nilang pinaghahanap kaso wala, binabantayan na ng mga Awtoridad lahat ng Airport at pwedeng pasukan sa loob ng bansa, Mahal kapag umaalis ka den sasamahan ka ng mga body guards, we don't know kung umaaligid lang si kamatayan" Seryoso kong sinabe, buhay na ang nakatay dito at ayaw kong mapahamak si Imelda... 

A/N: Hello guys, sa totoo lang I really admire how papa macoy loves mama Meldy unconditionally 

"Okay, sasamahan mo naman ako bukas diba... Andy?" Tanong nito, at ngumiti, nakss namiss ko yang ngiting yan, ang saya ko, napangiti naman ako...

"Oo namna mahal" at sabay hawak sa Kamay "anything for you mahal" Sabi ko...

Ngumiti ito, ngunit madali din Niyang tinnanggal ang paghawak ng aking Kamay sakanya, at kumain, hindi pa rin Niya talaga ako napapatawad, nako naman

"Mahal, So-" Sasabihin ko pa lang Sana 

"Andy,umm wag muna Sana ngayon" Sabi lang nito at dumeretsyo sa pagkain...