2 months passed, mas lalong nalayo ang loob ko kay mommy at mas lalo naman silang naging close ni lea.
andito ako ngayon sa garden kausap ko yunh picture ni papa.
"pa, kung andito ka sana siguro may kayakap ako at may pinupunas sa luha ko kapag nalulungkot ako"- alison
"Pa, hindi kona kaya. Alam kong tinuro nyo sakin na wag akong mag tanim ng Sama ng loob kahit kanino, pero hindi ko alam kung bakit ako nag kakaganito."- Alison
"Pa, miss na miss na kita"- alison
"Kung maibabalik ko lang yung mga oras na mag kasama tayo bago mag crash yung sinasakyan mong airplaine gagawin ko"- Alison
"pero hindi na eh"- alison
"andyan ka pala"- lea
Agad kong pinunasan ang luha ko at humarap sa kanya
"bakit?"- alison
"Hinahanap ka ni mama, kakain na daw tayo"- lea
"Wag na, kayo nalang"- alison
"Gusto ka namin kasabay"- lea
" i said! ayoko!"- sigaw ko.
"s-sige"- lea, sabay umalis.
Nakakapagod na, bakit ganito nangyayare sakin pinaparusahan nyo ba ako?
lea pov:
Lagi syang galit, hindi sya nag sasalita, hindi rin sya kumakain.
Naawa na ako kay mama irene, alam kong nasasaktan din sya sa mga nangyayare.
Alison pov:
Hindi na ako kumakausap ng kahit sino, hindi kona nga nararanasang tumawa ulit at ngumiti, sawang sawa na ako.
Siguro kunh buhay lang si papa, hindi kami ganito ni mommy, sana masaya kaming tatlo. Pero hanggang panaginip nalang mangyayare yun, hindi na ako aasa.
