Alam kong nasaktan ko si mommy sa ginawa ko pero nasaktan nya din ako, dati may time naman sya sakin ngayon 5 minutes nalang kami nag uusap kada araw.
Andito ako ngayon sa kwarto ko, eto lang naman yung lugar na pinupuntahan ko kapag malungkot ako, palagi nalang ako mag isa palagi nalang akong walang kasama. Kapag malungkot ako walang dumadamay sakin, pero pag sila kapag malungkot sila andyan ako para sa kanila pero bakit kapag ako na yung may kailangan wala na sila.
Sabi ng iba sakin, napaka ganda daw ng buhay ko napaka perpekto pero di nila alam kung ano na talaga ang nangyayare.
*ff*
Maaga akong nagising dahil meron akong school ngayon, nag ayos na ako ng sarili ko at bumaba na ako sa baba nakita ko naman si mommy na nag aalmusal.
"k-kain kana"- mommy
"Wag na, busog pako"- sabi ko sabay alis.
Mahirap sakin na iignore si mommy, or maging ganito kami kasi hindi naman kami ganito dati.
.
.
.
Sumakay na ako sa sasakyan kasi ihahatid na ako ni manong sa school ko
*ting*
"kumain ka kapag dating mo dyan, wag kang papalipas ng gutom mahal kita"- irene
*seen*
Palagi syang walang time sakin, palagi syang umaalis pero bakit? para saan?
.
.
.
Andito na ako sa room, tulala lang ako dito.
"hey ms.alison are you alright? may iniisp kaba?"- Prof
"i-i'm okay po"- alison
"okay, kanina kapa kasi tulala dyan eh nag aalala na ako"- prof
"don't worry okay lang po ako"- alison
.
.
.
Natapos ang araw ko ng wala ako sa wisyo, paulit ulit lang naman ang nangyayare sakin wala ng bago.
Pag kauwi ko nakita ko si mommy naka upo sa sala.
"Andyan kana pala, kumain kana pinag luto kita"- irene
"Ayoko kumain"- alison
"pasok na ako sa room ko"-alison
"Alison, please talk to me"- irene
"Kinakausap naman po kita ah?"- alison
"Hindi yung ganito, anak please nag makakaawa ako sayo"- irene
"No need ma, mag papahinga na ako"- alison
Days passed, palaging ganito ang nangyayare saamin, wala ng bago puro ganito nakaka sawa na.
