තුවක්කු සම්බන්ධ තිබ්බ පුහුනුවීම් අවසන් වු පසු සියල්ලන්ම සූදානම් උනේ රාත්රී ආහාර ලබා ගන්න....
වෙනදා වගේම සෙබලුන්ගේ භෝජනගාරයට පැමිණි ටේහියුන්ග් ඔවුන්ට තිබෙන පුහුනුවීම් මොනවාද සහ කීයටද එය ආරම්භ වන්නෙ යන වග කීවත් ඔහූ වෙනදා මෙන් භෝජනගාරයෙන් යලිත් පිට උනේ නැහැ.....
අසල තිබූ පුටුවක් මත වාඩි වූ ටේහියුන්ග්ගේ දෑස් නැවති තිබ්බේ කාමර සඟයන් සමඟ හිනාවෙවි ආහාර ලබා ගන්නා ජන්කුක් ලඟ.....
පැය භාගෙකට විතර පසු ජන්කුක් තමන්ගේ අසුනෙන් නැඟිට්ටෙ කාමරේට යන්න....
ඔහූ එතනින් එලියට එනවාත් එක්කම ඔහූගේ අතකින් අල්ලා ගත් ටේහියුන්ග්...
" ඔයා කෑම කෑවා නේද?"
" කැප්ටන් කිමුත් ඇතුලෙනේ සිටියේ දැක්කේ නැතිද?"
" නැහැ...මං මේ ඇසුවේ ඔබ හොඳට ආහාර ගත්තාද කියලා..."
" මට බඩගින්න නිවෙන්න කන්න ඔනී ප්රමාණයට මං කෑවා...කැප්ටන් කිම් ආහාර ගත්තාද?"
" තවම නැහැ....මං පසුව ගන්නම්..."
" හොඳයි...එහෙනම් සුභ රාත්රීයක් කැප්ටන් කිම්..."
" දැන්ම යනවාද?"
" කෑම අරන් ඉවර නේ...තවත් මෙතන ඉදලා වැඩක් නැහැ.....ඒ නිසා යනවා.."
කියා ටේහියුන්ග්ට ආචාර කරපු ජන්කුක් එතනින් පිටත් උනේ ටේහියුන්ග් ඔහුගේ දෙතොල් සුරතල් විදිහට කනපිට පෙරල ගද්දි....
නමුත් මදක් දුර ගිය ජන්කුක් නැවත පිටුපස හැරි කෑගසන්න පටන් ගත්තේ...
" කැප්ටන් කිම්....ඔබත් හොඳට ආහාර ගන්න....." කියායි....
ජන්කුක්ගේ වචන හමුවේ යාන්තම් සිනාසුන ටේහියුන්ග් ජන්කුක් කියූ පරිදි කරන්නම් කියන්නාක් මෙන් ඔලුව උඩට පහලට සෙලෙව්වා.....
YOU ARE READING
His endless love 🥀 (𝖘𝖎𝖓𝖍𝖆𝖑𝖆) ( Completed ✅)
Fanfiction1950 දකුනු කොරියාවත් උතුරු කොරියාවත් අතර තිබෙන සීතල යුද්දයක් අතරතුර ගලාගෙන යන නිලධාරියෙක් සහ සෙබලෙකුගේ එක් ආදර කතාවක්..... උතුරු කොරියා හමුදාවේ සිටින සීතල හදවතකට හිමිකම් කියූ එක් තරුණ නිලධාරියෙක් අලුතින් ඔවුන්ගේ කඳවුරට පැමිණෙන සමාන්ය සෙබලෙක්ට ආදර...