---------------------------------
چند روز از رفتن کنیا میگذشت ؟ سه روز ؟ پنج روز ؟ شاید هم یک هفته!
این جوابی بود که هوسوک به ذهنش می رسید ...
اصلا نفهمید که این چند روز چطور گذشت .
علتش هم همین پسری بود که کنارش روی تختش نشسته بود و داشت با صدای آروم و بمش براش کتاب جدیدی که عاشقش شده بود رو میخوند .
هوسوک به کتاب توجهی نداشت ... جملات براش بی معنی بودن و نمیتونست نگاهش رو از یونگی بگیره . انگار جادو شده بود!
اون حتی نبود کنیا رو هم حس نکرده بود . خبری ازش نگرفته بود و البته این حس متقابل بود . دوری هیچوقت قرار نیست دوستی بیاره! شاید حس بینشون فقط یک حس چند روزه بود ...
یونگی از نشستن خسته شد و روی تخت رو به بالا دراز کشید . هوسوک نفس عمیقی کشید و کتاب رو از تو دستای سفیدش بیرون کشید . بوک مارکی بین صفحات گذاشت ، کتاب رو بست و روی میز کنار تخت گذاشت .
هوسوک : بسته دیگه ... خسته شدی .
یونگی کمی به هوسوک نگاه کرد و سر تکون داد .
یونگی : من برم دیگه ؟
هوسوک نفس عمیقی کشید و نیم خیز شد تا روی خودشون پتو بکشه .
هوسوک : نه همینجا بمون!
بعد از اینکه برق رو خاموش کرد و چراغ خواب رو زد ، سمت یونگی دراز کشید .
یونگی خداروشکر کرد که توی تاریکی چهرش زیاد مشخص نیست ... چون به هیچ عنوان نمیتونست حتی برای یک ثانیه تو چشمای هوسوک نگاه کنه .
هوسوک : شب بخیر پیشی .
موهای مشکی و لَخت پسر خجالتی روبروش رو پریشون کرد و پشت بهش دراز کشید .
یونگی نفس عمیقی کشید . جوری که انگار کل اینمدت نفسش رو حبس کرده بود .
یونگی : شب توام بخیر .
دستی روی موهاش کشید و لبخند زد . تنش سرد و قلبش از کارهای هوسوک گرم بود .
زیر پتو جمع شد و لبخندش بزرگتر شد وقتی فهمید که هم بالش و هم پتو بوی هوسوک رو میدن . تنها صدایی که شنیده میشد صدای برخورد تگرگ با پنجره اتاق هوسوک بود .
یونگی همونطور بیدار موند . خوابش نمیبرد . خسته بود ... خیلی زیاد! ولی فکرِ پسرِ کنارش نمیذاشت که اون حتی پلک رو هم بذاره . کمی به هوسوک نزدیکتر شد و از اونجایی که فکر میکرد پسر برخلاف خودش خوابیده ، نفس عمیقی کشید تا بوی شامپوی موهای هوسوک رو به ریه هاش برسونه .
هوسوک متوجهش شد ... چون خودشم بیدار بود! دقیقا به همون دلیلی که یونگی بیدار بود .
لبخندی زد و چشماش رو باز کرد . یونگی هنوز متوجه نشده بود که هوسوک بیداره . رعد و برقی زد . یونگی به آرومی پتو رو روی هوسوک بالاتر کشید تا یک وقت گل افتابگردونش سرما رو حس نکنه .
وقتی هوسوک تکونی خورد و به سمتش برگشت ، نفسش باز هم تو سینش حبس شد . چشمای باز و لبخند زیبایِ پسر نشون از بیداریِ اون میدادن .
هوسوک بدون ذره ای مکث دستش رو دور کمر یونگی حلقه کرد و فاصله ناچیز بینشون رو هم از بین برد . اون رو محکم بغل کرد و به خودش چسبوند .
یونگی همون لحظه تونست بفهمه که بهشتی که همه ازش حرف میزنن و دنبالش هستن کجاست!
ضربان قلبش بالا رفت و حس میکرد که میتونه این لحظه رو تا ابد زندگی کنه . متقابلا هوسوک رو بغل کرد و سرش رو به سینه پسر چسبوند .
هوسوک کمر یونگی رو به آرومی نوازش کرد و زیر لب گفت :
هوسوک : اینجوری توام سردت نمیشه!
یونگی لبخند بزرگی زد و حلقه دستاش رو دور بدن پسر تنگ تر کرد . چشماش رو با آرامش بست و با نوازش های هوسوک و صدای بارونی - که تازه شروع به باریدن کرده بود - به خواب رفت .
اگر این آغوش بهشتش بود ، پس قطعا هوسوک فرشته زمینیش بود!
و یونگی هیچوقت قرار نیست که از عشق به این فرشته دست بکشه .
حتی اگر جلوی چشماش با بالهای سفید رنگش پرواز کنه و برای همیشه تو آسمون مخفی شه .
*************
" کنارت بودن یه حس عجیبی داره! انگار وارد یک دشت پر از گل های آفتابگردون شدم . خورشید درخشان تر از همیشه تو آسمونه و همونطور که به سمت ناکجاآباد میدوئم ، باد موهام رو نوازش میکنه . از ته دلم لبخند میزنم و وقتی نفسم به شمارش میُفته بین شاخه های افتابگردون دراز میکشم و به آسمون خیره میشم .
تا وقتی که تو هستی نیازی به خورشید ندارم! اون هیچوقت نمیتونه مثل تو بدرخشه . اون حتی شب ها از آسمون میره و ماه جاش رو میگیره . ولی اگر قلب من آسمون باشه و تو خورشیدش باشی ، قلبم قراره تا ابد آفتابی بمونه ... چون هیچکس نمیتونه هیچوقت جایِ خالی تورو پر کنه !
خورشیدِ زندگیِ من تویی!
تو همون کسی هستی که وقتی خسته میشم و نفس کم میارم بهش پناه میبرم .
تو همون کسی هستی که دوست دارم تا اخر عمر تو آغوشم حبسش کنم .
تو کسی هستی که میتونم با لبخنداش زخمای قلبم رو ترمیم کنم .
میتونم صدات رو بِپَرستم و هیچوقت از گوش کردن بهش سیر نشم!
اگر تو کنارم باشی ، تکراری بودن روز هام اهمیتی نداره .
میتونم بیست و چهار ساعتِ شبانه روز بهت خیره شم و قسم میخورم که قرار نیست هیچوقت از اینکار سیر شم !
حتی اگر سالها هم کنار همدیگه باشیم ، باز هم قلبم هر بار با دیدن خنده هات به لرزش میوفته! "
--------------------------------
این پارت با صدای بارون و گرمایِ زیر پتو نوشته شده 💙
امیدوارم بهتون حس خوبی داده باشه
دوستون دااارم :]
YOU ARE READING
"my booklover" ~SOPE~
Fanfictionمیشه یه کتاب از " تو " بنویسم ؟ اونوقت کلمه به کلمه ش رو حفظ میکنم و هر وقت که احساس ناراحتی کردم ، این کلمات رو مثل چسب زخم میچسبونم به زخمای ریز و درشتِ روی قلبم . - با عشق . مین یونگی xx
