The Nothing Man

Bölüm 2 : İnsan ve Karınca

Evet sanırım sıradaki hikayemize geçebiliriz.  Sana bir karıncanın  yaşadıklarını anlatacağım bugün.  Bir insan tarafından en önemsenmeyecek  canlıdır belki de karınca. Önemsizdir. Milyonlarcası yaşar belki ayaklarının altında ama  bir köpeğe duyulan  vicdan karıncaya duyulmaz. Sanki daha az yaşama hakkı varmış gibi. 

Uzun süre önce bir insan çocuğu   atla yolculuk ederken bir karıncayı yuvasının önünden alır ve kilometrelerce yanında götürür. Yolculuğun son durağında karıncayı bırakmaya karar verir. Karınca  yaşama sebebi olan  kraliçesinden artık çok uzaktadır.  Kendi yeteneğiyle geldiği yönü kavrar ve yuvasına dönmeye karar verir. Karın artık yürümeye başlamıştır. Aklında kolonisi var kraliçesinden başka hiç bir şey düşünmeden. Yüzlerce kilometre yol vardır önünde gidecek.  Yürür... yürür... ve yürür.  Umudunu hiç kaybetmez. Türlü avcılardan  kaçar canını kurtarmak için savaş verir.  Tek bir amaç için kraliçesine geri dönmek ve ona hizmet vermek için. 

- varabilecek mi peki karınca?  Ne kadar da azimli ve bence hak etmiş bence dönmeyi. 

Evet ufaklık uzunca bir yol  çile çektikten sonra yuvasına  varmış. Karınca ömrünün sonlarına gelmek üzereyken yuvasının yolunu bulmuş ve görmüş yuvasını. 

O  giderken yüzlerce olan karınca  kolonisi  milyonlara  çıkmış nüfus olarak. Yaşama amacı güttüğü yuva onun gidişinin, kayboluşunun farkına dahi varmamış  ve devam etmiş büyümeye, gelişmeye.  

Karınca uzunca bir süre yuvasını uzaktan izlemiş ve bu gelişime  anlam vermeye çalışmış.  Uzunca  süren yolun yorgunluğu ve izbeliği ile artık yuvasının kokusuna sahip değilmiş. Yuvasına yaklaşmaya çalıştığı zaman  önü asker karıncalar tarafından kesilmiş.  Belli ki  uzun zaman önce yaşam  sebebi olan kraliçenin kolonisi için artık    yabancıymış.  Yıllarca yürüdüğü bu yolda   azmettiği yola varmış  ama kabul edilmemişti.  

Artık kaçması gerekiyordu. Yoksa   ölecekti,  o an o karıncayı izlediğimde   küçücük gözlerinde yaşama isteğinin kaybolduğunu gördüm. Askerler üzerine geldiğinde tepki vermedi ya da kendini savunmaya kalkmadı.  Bu hareketsizliği   bir süre  asker karıncaları  düşündürüp hamle yapmaktan geri itse de bir karıncaya  göre büyük olan kıskaçlarıyla  onu parçalara ayırıp köşeye bıraktılar.  Sonra yuvadaki onla bir zamanlar aynı hizmeti gören karıncalar tarafından yavru karıncalara yem olmak için  yuvaya taşındılar ve karrıncamız   dönmek için   çabaladığı yuvasına  geri dönmeyi başardı.  Canlı  olarak olmasa da  ölü bedeniyle yuvanın içine girebilmişti. Amacını gerrçekleştirdi.  

Bazen böyledir senin uğruna  yaşamını adadığın şeyler sana hiç bir değer vermez.  Önemsiz kalırsın düzenin içinde. Yine de bu önemsizliğin verdiğin önemden hiç bir şey eksiltmez. 

- ne kadar da acıklı bir öyküymüş. Bir karınca  ufacık bedeninde  ne kadar da  yük taşımış. 

 Öyle ufaklık  kötülüğün, sınırları yoktur.