SVAPNA

Bölüm 4

( Öncelikle bu hikayeyi anlatmama çok yardımcı olan bana destek veren her zaman yanımda olan gücünü hissettiğim ve beni çok geliştiren kendimi tanımama yardım eden kız arkadaşım sevdiğim zehra ya çok teşekkür ediyorum huzurlarınızda iyi ki varsın ve yanımdasın desteklerini benden eksik etme beraber güzel yarınlar için seni çok seviyorum.)

Gizem derin düşüncelere dalmıştı. Zihninde olanları düşünmeden duramıyor gibiydi. Belirli belirsiz olan seslerin boğukluğu kulaklarında kaostan farksız bir şey yaratıyordu. Yorgun düşüncelerini bir ses böldü

- Gizem duydun mu dediğimi?

- Zehra kusura bakma canım kafam çok dolu korkuyorum düşünmeden duramıyorum

- Gizemcim canım senin için buradayım biliyorsun sakinleş ve bana mesajları göster ne yazmış hasta herif bilmek istiyorum

- Bir dakika

- Ne oldu?

- Of onu gördüm sandım

- Sakin ol tamam sakin gittin mi sen?

- Hayır gitmedim bir şey yapacaklarına dair bir inancım yok. Onu benden uzak tutabileceklerine inanmıyorum

- Saçmalama sana polisten başka kim yardım edebilir? Şu durumda başka bir çaren var da haberimiz mi yok. Söyle bana gidip konuşsan sana tamam peşini bırakıyorum mu diyecek? Bunu defalarca denedin bu bir hastalık sana karşı saplantılı. Bu işin sonunda sana bir zarar gelsin istemiyorum. Sen benim canımsın lütfen! Kırma beni gel polise gidelim yardım edeceklerdir eminim.

- Ya bu onu daha çok kızdırır ve bana zara vermeye çalışırsa. Ya bana zarar vermesi önemli değil ya aileme bir şey yapmaya kalkarsa.

Gizem ruhundaki korkuyu, acıyı daha fazla bastıramamış onları göz yaşlarıyla ortalığa dökmüştü.

- Yapma böyle güçlü dur. Gel sarılalım ben yanındayım, ailen yanında sevdiği herkes yanında. Sana kimse zarar veremez bunu biliyorsun senin için canını verecek insanlar var merak etme. Bu durumu kızlara da söylerim hepimiz yanında oluruz seni tek bırakmayız. Seninle gezeriz, dolaşırız yanında kalıp geceleri elinden tutarız.

Bu sözler gizemin rahatlaması için yeterli olmasa da ona iyi gelmişti. Zehra gözünden süzülen yaşları silerken bir yandan da gizemin saçlarına anne şefkatiyle öpücükler konduruyordu. Ne yazık ki bu da işe yaramamıştı. Gizem elini kocaman bir yumruk haline getirmişti. Elleri küçüktü ama yumruğu tüm kötülükleri devirecek kadar büyüktü. O da bunu hissediyordu zehra ona seslenerek

Gizem canım hadi göster bana ne yazdığını

- Tamam gösteriyorum

- Hadi! biraz güçlü dur. Hüzünlü olmak sana hiç yakışmıyor.

Gizem telefonu cebinden çıkarırken dünyanın en ağır telefonunu çıkarıyormuş gibi hissetti. Çok yakın olduğu arkadaşına böyle bir şeyi gösterdiği için kendinden utanıyordu. Bu onun hatası değildi ama kalbinin naifliği onu bu düşünceye itiyordu. Zehra telefonu eline aldı ve mesajları incelemeye başladı. Yazılanlardan yüzü buruşan zehra gözlerini gizeme çevirmişti. Zehra'nın ona acı dolu bakışlarını gördüğünde kendinden nefret etmişti. Zehra ise okuduklarının etkisiyle mırıldanmaya başlamıştı.

- Ben sadece seni sevdim. Ya seni alırım ya da ikimizde ölürüz. Cevap vermezsen her adımında seni takip ederim. Aldığın her nefeste aklına gelirim. Attığın her adımda dönüp arkana bakarsın orda mıyım diye. Rahatça yaşayamaman için elimden geleni yaparım. Hiç beklemediğin yerler de dibinde olurum. Belki vururum, boğazını keserim bilemezsin. Bensiz yaşamana izin vermem ya benle nefes alırsın ya da alamazsın.