Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Time's up! Give me your wishlist"
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
...
"Zostało Panu dziesięć miesięcy."
... Nie wiedziałem jak zareagować. Momentalnie moje ciało zdrętwiało, a z oczów zaczęły się wylewać słone łzy, których nie mogłem powstrzymać.
- Nic nie rozumiem, dopiero mi powiedzieliście że z tego wyjdę! - Zdezorientowany wykrzyknąłem.- - Niestety Panie Min. Próbowaliśmy wszystkiego co w naszej mocy, nic się nie dało z tym zrobić. Pana organizm jest za słaby aby funkcjonować więcej niż dziesięć miesięcy. - Rzekł mój dotychczasowy lekarz. -
Upadłem na kolana. Nie wiedziałem co powiedzieć.. Boże ja chyba naprawdę umre.. Nie, to jest nie możliwe! Mam do ukończenia szkołę! I kto się zajmie moim kotem, gdy ja odejde?! Mam tak dużo pytań a zero odpowiedzi... - Przykro mi. Wstałem na równe nogi i wybiegłem z budynku. Biegłem przed siebie, i tak już nie miałem co ze sobą zrobić. Do czasu gdy usłyszałem kojący dla moich uszu głos. Był to chłopak o średnim wzroście i śmieszną grzywką opadającą na jego czoło. Wyglądała dość uroczo.. "Take my hands now. You are the cause of my euphoria!" Szczerze? Pewnie wyglądałem tam jak jakiś skończony idiota. Miałem zaschnięte łzy na twarzy, i zaczerwienione od płaczu oczy. Wpatrywałem się w niego jak w obrazek. Widocznie wokalista zwrócił na mnie uwagę ponieważ się uśmiechnął, oblatując moją osobę szybkim spojrzeniem. Kiedy już skończył, ukłonił się, zebrał swój sprzęt i razem z kamerzystą odszedł. Ja też uznałem że już pora żebym wrócił nakarmić hoona. Kupiłem bilet na autobus za pieniądze które miałem przy sobie. Kiedy już usiadłem do pojazdu i założyłem swoje słuchawki. Nagle wbiegł jakiś facet, był podobny do kamerzysty tamtego chłopaka. - Przepraszam, czy mógłbym na chwilę otworzyć okno? - zapytał. -
Przytaknąłem, i w tym samym czasie on otworzył szybę. Zaczął wołać czyjeś imię. - Win! Win Arthit! - Ta osoba automatycznie się odwróciła i podeszła do okna autobusu. - To był on. Wyciągnąłem kabelek od słuchawek i zacząłem podsłuchiwać ich rozmowę, udając że słucham jakiejś muzyki. -
- Boże Jay, byłem dosłownie paredzieścia metrów dalej. - Odezwał się szatyn. - - Przepraszam ale, zapomniałem Ci powiedzieć że wstawiłem już twój cover do ,,Filter". Możesz sobie obczaić. - - Okej, dzięki. A teraz siadaj bo przeszkadasz Panu!- - Bardzo przepraszam, za to zamieszanie. - Utknął swój wzrok na mnie, i delikatnie się ukłonił. - Uśmiechnąłem się lekko oraz poweidziałem że nic się nie stało. 'Prawdopodobnie' Przyjaciele pożegnali się, po czym Jayusiadł na miejscu obok mnie. Podczas jazdy nie zamieniliśmy ani słowa. Myślałem ciągle o chłopaku z anielskim głosem, który nazywał się Win Arthit. .
이젠 다 컸는데 왜 자꾸 애 취급해 정말 컸다는데 Oh yeah
키만 큰 게 아냐 귀엽다 좀 하지 마 그 웃음은 뭔데
곧 알게 될 거야 강아지 취급하지만 All day all night
내일부턴 내가 내가 널 지켜줄 거야 All day all night
자 이젠 내게 기대 정말로 이젠 내게 기대 정말로 왜 넌 웃기만 해 내 맘을 몰라줘 왜 넌 이젠 내게 기대 정말 이젠 내게 기대 정말 Love love Love love My 10 months’ love
서투른 내 몸짓이 조금 어린 내 말투가 미덥잖은 걸 알아
하지만 기다려 키만큼 맘도 자라서 All day all night
내일부턴 내가 내가 널 지켜줄 거야 All day all night
자 이젠 내게 기대 정말로 이젠 내게 기대 정말로 왜 넌 웃기만 해 내 맘을 몰라줘 왜 넌 이젠 내게 기대 정말 이젠 내게 기대 정말 Love love Love love My 10 months’ love love Love love My 10 months’ love
Love 멋지게 변할게 Woo love 네게 어울리게 너만 인정해 주면 돼
자 이젠 내게 기대 정말로 이젠 내게 기대 정말로 왜 넌 웃기만 해 내 맘을 몰라줘 왜 넌 이젠 내게 기대 정말 이젠 내게 기대 정말 Love love Love love My 10 months’ love love Love love My 10 months’ love
