❤TSUKASA❤

~MİTSUBA/KENDİNİ EZMEK~

♡♡♡♡♡♡♡
"Hey okulun nasıl geçti mitsuuuğ"

"İyiydi.."Bunu söylerken yüzü kızarması tsukasanın tuhafina gitmişti.Mitsuba tsukasadan biseyler saklıyor gibiydi.Utancından yüzüne  bakamıyordu.Ne olmustu buna?

"Hey benden bisey mi saklıyorsun?"

"N-nerden çıkardın bunu.Öyle bisey yok"(hala tsukasanın yüzüne bakmıyordu)

"Cabukk söyle.yoksa okulda mı bisey oldu?!"

"A-aslına bakarsan..haftada 3 kez çalışmaya kütüphaneye gittigim icin okulun sadece 2 günü derse katılıyordum.Yani neredeyse derslerin çoğunu kaciriyordum.Yani senin böyle bi incelik yaparak kitaplarını bana vermen çok güzel.Amaaa........"

Derin bir sessizlik oluşmuştu.hepsi birbirine bakakalmislardi.Mitsuba niye bu kafar utanıyordu ki?Sonucta onlar artık bir arkadastı.Ama bu kadar ön yargılı davranmamalıydı.Belkide başka bir şey ima etmek istiyordu?Belkide teşekkür etmek,olamaz mı?Ya daaa...Sakura sonunda bu sessizliğe son verdi.

"Ama?(devamını getirmesi için dedigini tekrar etti)"

"Ama..ben zaten haftanın 3 günü okula gitmiyorum.Son 2 gün gitsem ve senin kitaplarını alsam ne yazar.Sonucta benden bir şey olmayacak.bir budala dan başka birsey değilim.Hicbir yeteneğim,iyi yaptığım herhangi bir özelliğim yok.Yani kitaplarını sana geri vereceğim.Sende hergun okula gideceksin.Bende kütüphane kuruluna söyler temizleme günümü hafta içi hergün olacak şekilde yaparım.Boylece hem bir ise yararım hemde para kazanmış olurum."

Söylerken mitsubanın gözleri dolmuştu.İnsanın arkadaşları önünde kendini ezmesi kadar kötü bisey yoktur.Yerin dibine girer, utancından arkadaşlarının yüzüne bakmazsın.İc sesin asla durmaz.Alakalı,alakasız aklına milyonlarca şey gelir.Mitsubayı anlayabiliyordu tsukasa ve sakura.Ama mitsubanin kendini bu kadar ezmesi onlarda çok üzmüştü.Uzun süre birbirlerine baktılar.Bu sırada mitsuba hüngür hüngür  ağlamaya başladı.Kolunun tersiyle sürekli gözlerini ve akan burnunu siliyordu.

"Seni ağlak,boklu velet!Ağlamayı kes.Sen işe yaramaz fln değilsin.O bilinç altına neler yerlestirmissen o şeyleri aklından sil!"

Dedi sakura bağırarak.O kadar bağırmıstı ki bir yankı oluşturmuştu.Aslında onunda gözleri dolmuştu ama belli etmedi.Mitsubaya duyduğu hüznü belli etmemek için bağırdıkça bağırdı.

"Sen ne saçmalıyorsunnn!Nasıl olur da kendini bu kadar ezmeye,küçük düşürmeye çalışırsın!!!!En azından arkanda seni her zaman destekleyen arkadaşların için bunları söylemeseydin!!içinde tutsaydın ya seni budalaaa.. "

Mistuba artık ağlamıyordu.Hatta mutluydu bile.Arkadaşının onu bu kadar önemseyişi onun tuhafina gitmişti.Tsukasa hiç sesini bile çıkarmamıştı.Ne deseydiki?Mitsubaya bunun saçmalık olduğunu mu?Sakuranın çok ağır konuştuğunu mu?Yoksa bu ikisinin de çok itici ve saygısızca olduğunu mu?

"Hihhhhh.."

İkiside bakışlarını tsukasaya çevirdi.

"Ayyyy! dogruuu. Eve geç kaldım.Kim bilir amane beni nasıl idare etmiştir.Benn kaçtımmm.Ha buarada sakura üzgünüm elimde kalmış.Senin okudugun kitaplara layık değil ama umarım beğenirsin.Hoscakalınnn"

Tsukasa koşar adımlarla oradan çıktı.

♡♡♡♡♡♡♡♡

Eve vardığında annesi tsukasaya kızmadı.

"Merhaba anne!"

Annesi beklenmicek bir anda tsukasaya sımsıkı sarıldı.Tsukasa neredeyse boğulacaktı.Ama gözleri dolmuştu.Galiba birisi büyü yapmıştı annesine.Ama sonra o büyücünün kim olduğunu anladı.O amaneydi.Amane annesinin arkasından tsukasaya göz kırptı.

"ÖZÜR DİLERİM"

Tsukasa annesine olan kuvvetiyle sarıldı ve odasına gitti.Annesine teşekkür edecrkti fakat asıl teşekkür etmesi gereken amaneydi.

Uzun zamandır tsukasa bölümlerini yazmıyordum.Yazayım dedim ve çok keyif aldım.Bu yuzden aktif olarak yazmayı düşünüyorum (^ > 3 < ^)öpücük kedisiiii.Bungou stray dogs/Naomi Tanizakiye karşı olur gibi.. Sjkggkjsgjksgjksgj

💞UMARIM BEĞENİRSİNİZ OKUR-CHANLAR 💞