killer ghost

part one: the last party

Kendi içimde hapsoldum, ölüyorum.

Yalnız kalmak istemiyorum,

Sadece senin olmak istiyorum.

Okulun bahçesinden kopan gürültülü bir ses gecenin sükunetini parçaladı. Çevrede bulunan sakinler pencerelerinden dışarı sarkarak yankılanan gürültüyü anlamlandırmak isterken kör karanlık buna mani olmuş, yalnızca sinirleri bozulmuş halde içeri geçmekle yetinmek zorunda kalmışlardı.

Çember şeklinde oturmuş bir grup gençti bu sesin sahibi, aralarından birinin ayarsız sesi yüzünden telefonlarının dahi ışığını açmadan gecenin bir vaktinde güle oynaya şişe çeviriyorlar ve ucunun işaret ettiği kişiye 'doğruluk mu cesaretlik mi?' sorusunu yöneltiyorlardı. Arada kopan kahkaha tufanları bütünleşince ise tüm mahalleyi inletmeyi başarıyordu.

Şu ana kadar binlerce tuhaf şey yaşamışlardı. Kimisinin yüzü yaptıklarının yüzünden kıpkırmızı kesilirken kimileri intikam alma arzusu yanıp kavruluyordu.

Tekrar çevirdi içlerinden birisi, bu kez şişenin işaret gösterdiği kişi uzun kahkülleri gözlerine kadar inen, kahverengi saçlı yanık tenli çocuktu. Heyecanla zıpladı yerinden soruyu yönelten kişi, sanki bu anı kolluyordu oyunun başından bu yana.

"Doğruluk mu Cesaretlik mi Taehyung?" dedi bir çırpıda, sesi oldukça gür çıkmıştı.

Tüm çocukların gözleri aynı noktada toplandı, her biri bir ağızdan konuşuyor kimisi 'cesaretini göster Taehyung!' derken kimisi 'doğruluk! doğruluk!' diye inliyordu. Elini yavaşça dudaklarına götürüp sessiz olmaları için işaret etti. Etraflarına baktıklarında bir-iki kişi tekrar pencereye çıkmış etrafı gözlemliyordu. Akşamın sessizliğine bir kez daha küfür saydırdılar.

Eğilmiş omurgasını düzeltti, seçimi onu onurlandırıyormuşcasına "cesaret" dedi. Büyük bir alkış koptu ilk, ardından yakalanma korkusuyla hızlıca bastırıldı. Şişeyi çeviren çocuk bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.

"Yoora'nın hikayesini biliyor musunuz?" dedi, sesinin tonunu değiştirmiş, ürkütücü bir hale bürünmüştü.

Çocuklardan biri "Hangisi, tuvaletteki kız mı?" dedi

Biri hariç tüm çocukların tüyleri diken diken olmuştu. Kore'nin ürkütücü şehir efsanelerinden biri olarak anlatılan bu hikayenin meraklısı yalnızca Taehyung'idi.

Şaşkınca kaşlarını kaldırdı, yüzü anlamsız bir ifadeye büründü. "Tuvalet- Yoora- Ne demeye çalışıyorsunuz, açıkça konuşun."

Aralarında küçük bir kıkırdama geçti, Taehyung'a döndüler. Hepsi doğduğu topraklardan küçük yaşlarda uzaklaşmış bu gencin geçmişini biliyordu. Garipsemediler, hikayeyi duymaması olağan bir durumdu. İçlerinden en büyüğü Taehyung'un sırtını sıvazladı babacan bir tavırla.

"Korku hikayelerinden biri dostum, söyle ki-" dudaklarını anlatmak için araladığı sırada söze şişeyi çeviren çocuk karıştı. "hayır, hayır!" dedi bir anda, "sakın anlatma, eğlencesi kaçmasın." dedi lakayıt bir tavırla.

Taehyung yüzüne taktığı pişkin ifade ile gözlerine bakan çocuğa karşı öfke doğdu. O kişi tarafından küçük düşürüldüğünü hissetmişti içten içe, gözlerinin altında yatan şeytani ruhu öldüresiye pataklamayı arzulamaya başladı.

Çocuklar aralarında ilk başta onaylamasalar da en sonunda tasdik ettiler kararı. Böylesi çocuğun bahsettiği gibi daha eğlenceli gelmişti onlara. Taehyung'un kulağına fısıldadılar yapacaklarını, ardından kilitli kapıları zorladılar tuvalete açılan küçük pecereyi fark edinceye dek. Taehyung bedenini zar zor o küçücük boşluktan sığdırarak kızlar tuvaletine soktu. Belinde sızlamalar hissediyordu, üzerindeki tişörtün kenarının sıyırdı, yer yer soyulmuş çizikler kan damlacıkları ile örtünüyordu. Bakışlarını bedeninden çekip pencereye doğru sürükledi, birbiri üzerinde itişip kakışan çocuklar ile gözgöze geldi. Şimdi içinde hem öfke, hem merak ve bir miktar korku yatıyordu. Sertleşmiş yüz hatları ile üçüncü tuvalete doğru ilerletti adımlarını, ona bahsedileni uygulamak üzere kapıyı üç kez tıklattı. Ve alçak bir tonda içeri seslendi.
"Yoora, orada mısın!?"