On beş yaşında bir çocuğu ölüm korkusu sarar mı?
Otuz beş yaşında sarmış Cahit Sıtkı'yı!
Ortasında değilim ki ömrümün,
Daha başlamadı ki hayatım...
"Şakaklarıma kar mı yağdı?..." demiş şair.
Daha beyazlamadı ki saçlarım.
Zamanla bende değişeceğim,
Resimlerime bakıp bende güleceğim...
Hayal olarak hatırlayacağım aşklarım olacak
Özenle hazırladığım bir geçmişim olacak.
Daha düşeceğim, kalkacağım, yaralarımı kendim saracağım.
Ben uyuyup tekrar uyanacağım.
Ben neslime ışık, geleceğime cevher olacağım.
Belki her adımda tekrar ölümü hatırlayacağım,
Ama her adımımı yaşayarak atacağım.
Hem daha ben şair olacağım.
