Batıyordu Güneş. Upuzun mavi deniz, sakindi bugün. Chuuya ve Dazai iskelenin başında oturuyorlardı. Hiç konuşmuyorlardı. Chuuya, denizi kıskandıracak kadar güzel mavi gözleriyle izliyordu denizi. Dazai de bu güzel gözleri izliyordu. Böylesine bir ortamda tek dikkatini çeken şey bunlardı çünkü.
Dizlerini kendisine çekmiş, yüzünü dizlerine dayamıştı Chuuya. Zaten ufak tefek olduğu için bu haliyle daha bi ufak gözüküyordu. Dazai bir anda Chuuya'nın üstüne atlamamak için kendini zor tutuyordu.
Sessizliği Chuuya bozdu:
-Dazai?
Bir an afallasa da hızlıca cevap verdi Dazai.
-Hm?
-Biz, mutlu olabilecek miyiz sence?
Şaşırmıştı Dazai. Böyle bir şey beklemiyordu. Kendisi az önce Chuuya'yı yeme planları yaparken Chuuya bunu mu düşünüyordu gerçekten? Istemedende olsa huzursuz hissetti kendini. Kısa bir sessizlikten sonra cevap verdi:
-Mutluluk, değerli birşey mi?
-Değerlidir, sanırım.
Beraber çok fazla şey atlatmışlardı. Ikiside bilmiyordu mutluluğu. Her türlü acıyı tatsalarda, mutlu olamamışlardı bu zaman boyunca.
-Mutluluk, hakedene ulaşmazsa ne gibi bir değeri olabilir ki?
Bunu söylerken ki ses tonu sakindi Dazai'nin. Onun için Mutluluk değersizdi. Mutlu olmayı en çok hakeden kişiler üzgün oluyorsa, mutluluğun bir değeri olamazdı zaten.
-Umarım Mutluluk değerli birşeydir.
Orada bulundukları zaman boyunca ilk defa Dazai'ye bakmıştı. Dazai'yi görünce yüzüne bir tebessüm yerleşmişti hemen.
Dazai şaşkındı. Bide saçlarına çarpan rüzgarla kendisine bakıp gülümseyen Chuuya'yı görünce hepten kalpten gidecekti.
-Chuuya, yemin ederim ki mutluluk sana ulaşamazsa, onu bizzat ben sana getireceğim. Bunu herkesten daha çok hakediyorsun çünkü.
Hafif kızardı Chuuya. O an hayatının değişeceğine inanmak istedi. Adam öldürmeden, sadece Dazai ile beraber olmak istedi. Buradan kalkıp gidince hayatının tekrar eski haline döneceği gerçeğinden kaçmak istedi.
Ne olursa olsun hiç birşey o an onu Dazai olmadan yaşama düşüncesinden fazla korkutamazdı.
-Dazai, ben de yemin ederim ki, birgün sırf bana mutluluğu getirmek için gidersen seni kendi ellerimle boğarım. Sen hep benimle kalacaksın.
Dengeliyorlardı birbirlerini. Aralarındaki çekim hiçbirşeyde yoktu.
Dazai, elini Chuuya'nın yüzüne götürdü. Bir süre öyle durduktan sonra sarıldı ona.
Dazai mutluluğun değerli birşey olduğunu düşündü o an. Çünkü Chuuya'ya sarılırken ki hissi daha önce hissetmemişti.
Mutluydu. Hiç olmadığı kadar
__________
15 yaşındalar bu arada. Belirtmek istedim umarım hoşunuza gitmiştir ^^
