"SENSİZ BEN"

"Çaresiz"

Saçlarını kestirecek kadar yıktıysanız kadını,
Siz bir zahmet kadınları sevmeyin azizim.

Bugün öyle çaresizim ki...Sanki içimden bir şeyler kopuyor, durduramıyorum; kanıyor.Durmadan kanıyor.Ve sen, sen varlığınla bile daha da kanatıryorsun daha da deşiyorsun bu yarayı.Ama benim acım da sevgim de umrunda değil senin.
Dedim ya çaresizim ben.Öyle çaresizdim ki saçlarımdan vazgeçtim ben.Hani öpüp koklardın ya o saçlardan vazgeçtim.Kestirdim kısacık olana kadar.Başka kimse öpemesin, kimse koklayamasın istedim.Kimse rüzgarda savrulurken izleyemesin.Çirkin olmak istedim ben.Senden başkası bana o gözle bakmasın, bana aşık olmasın istedim.Senden başkasını istemedim.Aynanın karşısına geçip kendime baktım, baktıkça ağladım gözlerim şişene kadar.Öyle yıkıldım ki vazgeçtim saçlarımdan.Öyle bir umutsuzluk işte.Öyle bir vazgeçmişlik.Belki saçma gelir sana, "Neden yaptınki ?" diye sorarsın.Ama sen anlayamazsın ki bunun ne demek olduğunu.Öyle canın yanarki bazen, acını çevrendekilerden çıkartırsın.Bazen bir dostuna bağırıp çağırırsın, kırarsın kalbini durduk yere.Bazen fırlatırsın eline ne gelirse.Bazen de kesersin saçını işte.Aynanın karşına geçer izlersin yıkılışını.Öyle acıdır, öyle zordur ki;oturup saatlerce ağlamak istersin.Ama kalbinin acısının yanında bu hiçbir şeydir anlarsın.İşte o zaman ağlaman durur, bu sefer kendine ağlamaya başlarsın.Onun gidişine ağlarsın, kaybolup giden anılarına ağlarsın.Hiç durmaz gözyaşın, ondan başkası durduramazki gözyaşını...
Ama o asla gelmeyecek bilirsin bunu.En acısı da budur zaten.Ne yaparsan yap dönmeyecektir.Dönse de onu yeniden kabullenemezsin, yeniden benimseyemezsin ki.Dönse de hiçbir zaman eskisi gibi olamayacaksın bilirsin.Çok yanar canın,ama belli etmezsin.Etmek istemezsin.Kesersin saçını işte.Saçından çıkartmaya çalışırsın acını.Ama sonradan anlarsın bunun daha çok acı vereceğini.