KARANLIK

uçurum

(yazarın anlatımıyla)

Zafer 1 aydır sürekli yaptığı gibi yine karakolda kızıyla ilgili bir gelişme olup olmadığını öğrenmeye çalışıyordur.
"Ceylinle ilgili en ufak bir gelişme var mı adamlarım her gün aramaya devam ediyor ama hiçbir şey bulamadılar"savcı derin bir nefes alır
"Zafer bey elimden geleni yapıyorum eğer bu ülkede olsa çoktan bulurduk bakmadığımız hiçbir yer kalmadı şu an başka bir ülkede olabilir"
"Bu imkansız Ceylin bana haber vermeden asla ortadan kaybolmaz merak edeceğimi bilir başka bir ülkeye kaçmış olması imkansız"
Ilgaz gözlerini kaçırır düşündüğü şeyi nasıl söylüyceğini bilemiyordur
"Bunu duymak sizin için zor biliyorum ama eğer ülkeden kaçmadıysa geriye tek bir ihtimal kalıyor o da ceylin hanımın bir cinayete kurban gitmesi"
Zaferin gözleri dolar savcının yüzüne bakmaz gözleriyle etraftaki eşyaları inceliyordur.Bir süre daha oturup gider
(Ilgazın anlatımıyla)
Zafer beyi  1 haftadan uzun süredir tanıyorum ve yaşadığı bu acıyı gördükçe çalışmaları hızlandırdım ama sanki ceylin dünyadan uçup gitmiş gibi hiçbir yerde kendisine ait bir iz yok bakmadığımız hiçbir yer kalmadı tüm çevresini sorguya çektik ama kimse onu ortadan kaybolduğu gün görmemiş aklıma cinayetten başka hiçbir şey gelmiyor öldüğüne artık nerdeyse eminim çünkü kamera kayıtlarında normal bir şekilde evden çıkıyor kamera kayıtlarının devamı silinmiş bunu yapan her kimse cinayeti de işleyen kişi o'dur.
*Akşam olur ılgazın annesinin ölüm yıldönümüdür.her yıl bugün aynı uçurumun tepesinde gider ve sabaha kadar orda tek başına oturur bugünde yine aynısını yapacaktır*
(Ilgazın anlatımıyla)
Her yıl yaptığım gibi yine aynı uçurumun tepesinde oturup annemle aklımda kalan güzel anılarımı düşünüyorum.gözlerimi kapatıp onu hayal ediyorum bu bana iyi geliyor.Annemi düşünürken sağ tarafta bir hareketlilik olduğunu fark ettim dikkatlice baktım ve orda birinin olduğunu gördüm rüzgarda uçan saçlarından bir kadın olduğunu anladım ama karanlık olduğu için yüzünü göremedim.Daha önce burda hiç kimseyi görmemiştim çünkü etrafta evler yok ve şehirden uzak çok şaşırdım bu kız buraya nasıl geldi diye düşünmeye başladım o beni fark etmemişti sanırım çünkü hiç bana bakmıyordu öylece denizi izliyordu aslında burda olması çok tehlikeliydi çünkü çok ıssız bir yerdi ve başına bişey gelebilirdi.Burda benden başka kimse yoktu bu sebeple eğer yanına gidersem benden korkar diye düşündüm ve onu yoksaymaya karar verdim tam o esnada bir hıçkırık sesi duydum belli ki ağlıyordu gecenin bu saati burda olduğuna göre birinden kaçıyor olabilirdi yardıma ihtiyacı olduğunu düşünerek ayağa kalktım ve yanına yaklaştım aramızda bir kaç adımlık mesafe bırakıp arkasında durdum beni görmedi üzerinde beyaz tişört altında siyah kot pantolon ve birde ince bir hırka giymişti uzun siyah saçları vardı ağlamaya hâlâ devam ediyordu onu korkutmamaya dikkat ederek
"Hanım efendi iyi misiniz?" Dedim
Benim sesimi duyunca aniden yerinden sıçradı ve ayağa kalktı hiç yüzüme bakmadan hızlı hızlı yürümeye başladı.Yardıma ihtiyacı olduğu belliydi ama o sebebini anlamadığım bir şekilde kaçıyordu.