ඩොක්ට මේක ඇහුවට මුකුත් හිතන්න එපා...මේ
12p ඇදේ ඉන්න ලෙඩා මොනව වෙලාද ගෙනාවෙ...
අහ්හ්...සර් එයාගෙ නම් පාක් ජිමින්...ඇක්සිඩන්ට් වෙලා ගොනාවෙ...
ඇයි සර් එහෙම ඇහුවෙ...
අහ්...නැ නිකන්...
හරි සර්...දැන් සර් රෙස්ට් කරන්න කො...
හ්ම්ම්...
දොස්තර රූම් එකෙන් ගියා...
යූන් මාව පොඩ්ඩක් නැගිට්ටන්න කො...
අයියෝ ටේහියුන් ඔහොම ඉන්න අනේ...ඔයාට තාම හොද නෑ...
(A/n : 13p ඇදේ හිටියෙ අපෙ කුක්ක කියල හිතපු අය වෙනුවෙන් විනාඩියක නිශ්ශබ්දතාවයක්...😂😂💔)
අනේ පොඩ්ඩක් නැගිට්ටන්න කො....මට එහා ඇදේ ඉන්න කෙන එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන්න ඔනෙ...
ඒ මොකටද බබා....ඔයා එයාව දන්නෙත් නැනෙ...අනික ඔයාගෙ උන තාම හොද වෙලා නෑ ගෙදර යන්න දුන්නට....
හරි හරි අනේ විනාඩ්යන් කත කරල එන්නම්...මට එයාව දැකල පුරුදුයි වගේ...ඒකයි...
එහෙමද...හරි හරි ඉන්න....බලාගෙන පරිස්සමින්...
ටේහ්යුන්ග් හෙමින් හෙමින් නැගෙටල ජිමින් ඉන්න ඇද ලගට ගිහින් එතන තිබ්බ පුටුවකින් ඉද ගත්ත....
අහ්ම්ම්...ඔයා කවුද...
අහ්හ්...මම කිම් ටේහ්යුන්ග්....ටේ කියල කියන්න...
හී....හමුවීම සතුටක් ටේ...
මම ජිමින්...හමු වීම සතුටක් ජිමින්....
මේ ජඉන් මං දෙයක් අහන්නම් තරහ වෙන්න එපා...
![](https://img.wattpad.com/cover/293939353-288-k823642.jpg)
YOU ARE READING
We don't talk anymore 💓🖤 ( jikook short ff )
Fanfictionවිටෙක පර්ත්යාග කිරීමක්... විටෙක ලෝබ කමක්... විටෙක බලහත්කාරකමක්... ආදරය හමුවේ සැලුනු හදවත් තුනක කතාවක්... එකිනෙකට වෙනස් ජීවිත අතට බැදුනු නූල් බෝලයක් මෙන් පැටලුනු ආදරයක්... ආදරෙ කියන්නෙ ප්රත්යාගයට... එහෙමද... 🖤💓