A/N:::
ဦးဆုံးေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ကိုးရဲ႕ စိတ္ကူးသက္သက္နဲ႕ဖန္တီးထားတဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္သာျဖစ္ပါတယ္...။ဒီဇာတ္လမ္းမွာပါတဲ့ ဘယ္အေၾကာင္းအရာကမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေစလိုျခင္းမရွိပါဘူး...။စိတ္ကူးယဥ္ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ေပပဲမို႔လို႔ FicကိုFicလို႔ပဲ ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္...။
________________ :) ________________________
Zawgi
______
" ဘုရားးသခင္ရဲ႕ နာမေတာ္တန္ခိုးနဲ႕ မင္းကိုငါအမိန့္ေပးမယ္ ဒီအိမ္ထဲကေနခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေပးပါ "
လက္ထဲ၌ လက္ဝါးကပ္တိုင္ပုံပါသည့္ပုတီးအေသးေလးတစ္ခုကိုကိုင္ကာ သမၼာက်မ္းစာတစ္ခုကိုေရ႐ြတ္လို႔ခပ္တိုးတိုးေျပာေနတဲ့ ဖာသာတစ္ေယာက္...။ရာသီဥတုက ဒီအေျခအေနေၾကာင့္ပဲ အုံ႕မွိုင္းေနတာလား ရာသီအလိုက္ပဲအုံ႕မွိုင္းေနတာလားေတာ့မသိေပမယ့္ ေကာင္းကင္ႀကီးကေတာ့ မွိုင္းညို႔ကာေနသည္...။လဝန္း၏အလင္းေရာင္ ျဖာေနေသာ္ျငား တိမ္စိုင္မဲမဲတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ထိုးေဖာက္လင္းနိုင္ျခင္းမရွိေခ်...။
တလက္လက္ႏွင့္လင္းလာတတ္သည့္ ညမီးအိမ္ေလးက အမွန္စင္စစ္ေတာ့ပိတ္ထားျခင္းသာျဖစ္သည္...။ေလျပင္းေတြတိုက္ခက္ျခင္းမရွိေသာ္ျငားစိုစြတ္မႈႏွင့္ ေအးစက္မႈက တဖိန့္ဖိန့္...။
" ဘုရားသခင္ရဲ႕နာမေတာ္နဲ႕ "
" ေတာ္စမ္းပါ...မင္းဘယ္လိုပဲေျပာေနပါေစ..ငါကဘာမွမျဖစ္နိုင္ဘူး ဒီမိသားစုကိုငါဘာမွမလုပ္ဘူး ငါ့ကို ဖာသာကင္မ္ကိုသာေခၚေပးစမ္းပါ...ေအးေဆးေျပာစရာရွိတယ္ "
ဘယ္ညာေျခလွမ္းကို ညီညာစြာလွမ္း၍လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္ပစ္ကာေျပာေနသည့္ လူသားေလလား မေကာင္းဆိုး႐ြားေလလား...။လူလုံးျပကာ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ္ျငား ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ေတာ့အရိပ္အေယာင္ရွိမေန...။နီရဲရဲမ်က္ဝန္းေတာက္ေတြက ေတာက္ေလာင္ခါစမီးေတာက္တစ္ခုႏွယ္ ေဆြးျမေနသည္...။
" ဟိုမိသားစု!! "
လက္ညွိုးကိုတန္းေနေအာင္ထိုး၍ ထြက္လာသည့္ေခၚသံကစူးခနဲ...။မာန္ပါလွသည့္အသံက ဟိန္းခနဲထြက္လာတာမို႔ အခန္းနံရံေထာင့္တစ္ခုတြင္ စုေနၾကၿပီးတုန္ရီေနၾကသည့္မိသားစုႀကီးမွာ ေခါင္းႀကီးသြားၾကသည္...။
