දන්නෙම නැතුව ගොඩක් රෑ උනා දැන් වෙලාව 7.00යි
මම කනත්තෙ ඉදන් කෙලින්ම ආවෙ හන් ගග ගාවට.එතන තිබ්බ බංකුවක වාඩිඋන මම ලොකු කල්පනාවකට වැටුනෙ මගෙ අදුරු අතීතය මතක් කරලා මොකද කිව්වොත් මීට අවුරුදු තුනකට කලිනුත් අද වගේ දවසක මේ වගේම පුරහද පායලා තිබ්බා.ඒක මහා මූසල දවසක් මගේ ඔම්මවයි අප්පවයි මගෙන් ඈතට අරන් ගිහිපු ගොඩාක් මූසල දවසක්.
හංගගට උඩින් දිවෙන ඒ මහා සද්දන්ත් පාර උඩ තමා මගේ ඔම්මයි අප්පයි සදහටම මේ ලොකෙ අතඇරලා යන්න ගියේ.මම මෙතනට මගේ හිතේ හන්ගන් හිටපු දුක අඩලා අඩු කරගන්න. විනාඩි 5ක් නෑ 10 නැත්තම් ඊටත් වැඩි වෙලාවක් අඩලා මගේ හිතේ තිබ්බ දුක නිව්නට පස්සෙ එතනින් යන්න නැගිට්ටා.
ඒත් මම දැක්ක දෙයින් තත්පරයක්වත් පරක්කු නොකර දිව්වෙ පාලම උඩට.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.එයා මොනව දකින්නැද්ද 🙄
අනේ මන්දා මට කිව්වෙත් නෑ.
මම හෙමින්සැරේ අහලා කියන්නම්බායී😆👋
Kimlara🥀
YOU ARE READING
𝐌𝐨𝐨𝐧 𝐋𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐋𝐨𝐯𝐞𝐫𝐬
Short StoryThe moon is the reflection of your heart and moonlight is the twinkle of your love🍂