Nooit verwacht // bankzitters fanfiction

Hoofdstuk 1💗

De meeste POV's worden geschreven vanuit Julia. Als dat niet zo is word dat aangegeven.
Hope you enjoy <3

Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling. Een diepe zucht verlaat mijn mond, maandagochtend. Ik studeer rechten en zit nu in het 2e jaar. Als ik mij omdraai zie ik mijn beste vriendin Marije al aanfietsen. Kennelijk ziet ze me ook. "Eee Juul!" Roept ze uit de verte, binnen 10 seconden staat ze voor mij. "Heyy Marij!" "Hoe gaat ie?" "Jaja goed, met jou?" Vraag ik geïnteresseerd. Afgelopen weekend had ze een date met mijn broer Willem. Eerst was ik het er niet mee eens, maar ik heb het laten gaan. Gelijk krijgt ze een grote grijns op haar gezicht. "Goed!" Zegt ze vrolijker dan nodig is. "Nou nou vertel dan maar."

"Ja oké, het was echt heel leuk en romantisch." Zegt ze. Ik walg van die opmerking. Maar al gauw vervolgt ze. "We kwamen aan en het was een super chique restaurant met allemaal mooie details." Het verhaal ging nog wel zo door, maar dat is niet zo boeiend. We lopen naar de les toe. De trap op en het eerst volgende lokaal links. Als we aankomen zitten er nog maar 5 mensen. Dus zijn we lekker op tijd. Ik ga achterin zitten en pak mijn boeken. Inmiddels is de docent ook al aangekomen en komt de rest ook binnen.

Zenuwachtig kijk ik om me heen. Waar blijft hij nou? De les begint begint zo al, en hij is nooit te laat. Mevrouw de Jong sluit de deur. "Goedemorgen allemaal." Shit. Ik kijk snel op mijn telefoon, maar zie geen berichtje... Wat gebeurd hier. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Mevrouw de Jong start de les, ik zit uit het raam te kijken. Dan gaat de deur met een klap open. "Sorry dat ik laat ben!" Roept iemand. Dat is hem, eindelijk. Gelijk kijk ik op en glunder ik. Snel legt hij een briefje op het bureau van de docent. Hij ziet mij en komt naast mij zitten. "Hey sukkel." Zegt hij gewoon hardop. "Stil Koen." Sis ik. Mevrouw de Jong spreekt. "Waarom ben je zo laat Koen?" "Verslapen." Is het enige dat hij zegt, ik weet dat er wat anders gaande is maar zeg niks. Want heb altijd z'n back. Ze knikt zacht en gaat dan verder met de les.

*Timeskip*

Marije en ik lopen samen de school uit. We hebben het over van alles en nog wat. Ik zou vandaag afspreken met Koen, en Marije zou met Willem afspreken. Zolang ze maar gelukkig zijn lol. We lopen naar het fietsen rek. Waar ik de ginger al zie staan bij mijn fiets. Mijn hart maakt een sprongetje, vlinders vormen een hartje in mijn buik. Ik glimlach en loop naar hem toe. Als ik bij hem ben geef ik hem een dikke knuffel, we hadden niet hetzelfde rooster dus hebben we daar nog geen tijd voor gehad. "Kleintje." Fluisterd hij in mijn oor. Ik lach. We pakken onze fietsen en met z'n 3en naar huis, als we aankomen gaat Marije bij mij naar binnen en gaan Koen en ik naar zijn huis, het huis ernaast.

Als we binnen zijn, ga ik op de bank zitten. Er is niemand thuis. 'Wat wil je drinken?' 'Appelsap.' Antwoord ik. Een paar seconde later zit hij naast me met een glas appelsap voor mij, en voor hem. 'Hoe was je dag?' Vraagt hij. 'Prima, en die van jou?' 'Kan beter.' Zegt hij. Ik kijk hem aan, hij kijkt naar de grond. Ik geef hem een knuffel, een lange knuffel. Na een tijde laat ik los. 'Het komt goed,' zeg ik zachtjes. Hij kijkt naar mij. Ik zou hem zo graag willen zoenen nu. Maar ik hou me tegen. 'Ga je met haar praten?' 'Ik weet het niet.' Zegt Koen, terwijl er een traan over zijn wang. Zij heeft hem gebroken. Ik zou zo graag iets willen doen, maar weet niet wat.

Voor de rest was het wel leuk. We hebben gewoon zitten chillen, dan belt mijn moeder me. 'Hey mam.' Zeg ik. 'Hey lieverd, kom je eten?' 'Kom eraan.' Zeg ik snel en hang op. 'Moet eten Koentje.' 'Jammer,' zegt hij snel. Ik doe mijn schoenen en jas aan, pak mijn schooltas en mijn fiets. 'Doei sletje.' Zegt Koen, waarna ik mijn middelvinger opsteek. 'Love you!' Roept hij dan. 'Too!' Roep ik terug, en dan ben ik alweer thuis

Hey sletjes, ik heb voor mijn andere verhaal 0 motivatie meer dus ben ik aan dit boek begonnen, blijf alsjeblieft lezen want er gaat van alles gebeuren.
xx mij