Votka, rakı ve şarap•Hyunin✔️

I feel you

Yavaşça elindeki çiçeği kuru ve kara toprağa bıraktı Hyunjin.

"Günaydın sevgilim. Bugünün nasıldı?"

Hyunjin her sabah bunu yapardı. Onun bu halini gören mezar görevlisi çok acırdı ona. Bazen gizlice konuşmasını dinlerdi. Mezar görevlisi taşyürekli bir adamdı. Hayatında ağladığı zaman bir elin parmağını geçmezdi. Lakin yaşlı adam bu iki gencin aşkını öğrendiği zaman gözlerindeki çeşme boşalmıştı. Onu bile üzmüştü.

Hyunjin'in böyle görmeye dayanamayan adam bir gün yanına gidip sormuştu. Hyunjin kibar bir şekilde anlatmıştı olan biteni. Bazen anılarını anlatırken gülmüştü, kahkaha atmıştı. Onun bu güzel ama acı dolu kahkahasına üzülmüştü adam. Bazen de ağlamıştı, çok ağlamıştı. İkisi beraber akşama kadar konuşmuştu o gün. Ortak hiçbir yanları yoktu ama ikisi de acıyı hissedebiliyordu.

Bu gün ise farklı olarak Hyunjin çizdiği resimlerden birini getirmişti sevgilisine.

"Bak sevgilim, seni çizdim yine dün akşam. Beğenirsin belki diye getirdim."

O sırada resmin üstüne bir kar tanesi düştü. Hyunjin havaya baktı. Kar yağıyordu. Hızlıca ayağa kalktı. Kalbi çıkacakmış gibi atmaya başladı. O bu hayattan göç ettikten sonra gördüğü ilk kardı. Eli ayağına dolaştı. Bir çocuk gibi sevinmişti. Heyecanlıydı.

"Yine ilk karı beraber gördük sevgilim. Gerçekten de.."

Derin bir nefes aldı.

"Gerçekten de birbirimize aşığız sanırım."

Gözlerini kapattı genç oğlan. Yüzünü ıslatmış gözyaşları, kalbine dokunan kartaneleri, sigara kokusu, sevgilisinin mezarı, hepsi birbirine karışmıştı. Hyunjin ilk defa bu kadar mutlu hissetmişti o gittiğinden beri.

Havaya baktı Hyunjin. O sırada hissetti. Jeongin'in varlığını hissetti. Onun huzurunu hissetti, mutluluğunu hissetti, gülüşünü, kalbini, aşkını hissetti. Onu hissetti. Belki göremedi ama hissetti.

Gözlerini kapadı ve onun hissine kapıldı. Huzurluydu, ağlıyordu, mayışmıştı.

"Biliyordum sevgilim, sen her zaman benim yanımdasın.."

Cidden o hissettiğim duyguyu yansıtamıyorum kitaba, bu durum üzdü biraz. Umarım hissedebilirsiniz.
Kitabın ağır bir kitap olmasını istiyorum, okuyanda bir iz bıraksın istiyorum şahsen oluyormu bilmiyorum.

Ama eğer kendinizden çok sevdiğiniz birinin gözünüzün öünğnde intihar ettiğini düşünürseniz yani empati kurarsanız Hyunjinle bemce hissedebilirsiniz kitabı az da olsa..