osaka

2039

deneme bilmem kaç ''gözlerini kapattı ve hayal etti.Onu insan yapan hayal etmekti.Hiçbir masraftan kaçınmadan hayal etti.kuralları yoktu hayal etmenin.''  olmuyor,olmuyor bir bakıyorsun edebi,duygulu ve kendini anlatan bir yazı yazmışsın;sonra perdeler açılıyor ve gerçeği görüyorsun vasat altı bir yazı,amaçsız bir hayat bile kalbimi daha az acıtırdı diyorsun ve yavaşça kalemi elinden bırakıyorsun.Kendini düşünüyorsun bu hayatta ne yaptığını,neden yaşadığı kendinle bir çözüme ulaşamayacağını fark ediyorsun ve başkalarını düşünüyorsun en yakın arkadaşlarını sonra tahamül edemediğin aptallıkları aklına geliyor ve bu seferse en zeki arkadaşını düşünüyorsun bu zekayı hak edecek ne yaptı,diyorsun buranda cevap çıkmıyor;en sonunda kalemi eline alıp yazmaya başlıyorsun ve bir bakmışsın ki okula gitme vaktin gelmiş.sizi bilmem ama benim gecelerim böyle geçiyor,bu gece hariç çünkü pişman olacağım bir karar daha veriyorum bir kitap yazma kararı bu bir karar bile değildi çünkü bir kararı almak için özgür irade gerekir ama dünyada özgür iradenin varlığından ne kadar söz edebilir ki,bence bir insan doğduğundan itibaren bazı fikirlere maruz kalır  buna bağlı olarak düşünce ve fikir hayatı gelişir bu ne kadar adaletli olduğu tartışılır olsa da gerekli bir kısıtlama olduğunu düşünüyorum.Düşünsenize özgür iradesi olan birisi hiçbir tecrübesi olmayan birisi demektir,yani hiç yaşamamış birisi bu kişinin alacağı kararlar neyi değiştirir illa evrensel olması da gerekmiyor; mesela hiç yaşamamış birisi bugün ne yiyeceğini düşünemediği için kararda veremez.yine saçmaladım çok özür dilerim senin de vaktini çaldım.Sadece yaşamam gerekiyord...