İmkansızım

Tanışmamızın şerefine!

Saçmada olsa aşık olmuştum. Her gün onu izleme gereği duyuyordum. Bir gün hüzünlü bir gün sevinçli oluyordu. Bazen dalıyordu, galiba hayal kuruyordu. Bensiz hayaller... Oysa ki ben onu her hayalimde her nefesimde düşünüyordum. Onun beni sevmediğini düşündüğümde değişik bir acı oluyordu içimde bazen tatlı bazense kalbime doğru giden sert bir acı. Aslında aşk insanın ihtiyacı olan birşey, en azından benim için. Hiçbir sebep aramadan onu seviyordum, bana iyi geliyordu. Lise aşkı farklı olur derlerdi inanmazdım aslında ben aşka inanmazdım. Onu görene kadar. Onu görür görmez içimde birşeyler oldu sıcak bastı ve bir an hayattan koptum ve ona daldım işte benim aşkım o zaman başladı. Hemen arkadaşları ismini sordum ve facebook'tan soyadına baktım, instagramdan takip etmeye başladım zaman geçmeden o da beni takip etmeye başladı ve bana mesaj attı. Ben bir ara hayattan kopmuştum ya o zaman bakışmıştık. Benden numaramı istedi ben tereddüt etmeden numaramı verdim aslında numaramı kimseye vermezdim ama o bana nedense güven vermişti. Bana;
"O bakıştığım kız sendin." dedi. Bende;
"Evet o bendim." dedim. Bu şekilde konuşmaya başladık, tanıştık. Bence ideal bir erkekti. Güvendim demiştim ya işte benim o güvenim uzun sürmedi okulda başka bir kızla konuşuyordu. Resmen benimle oynamıştı. O an yaşadığım hayal kırıklığı anlatılamazdı. Ama vazgeçmemem lazımdı çünkü sevmiştim bir kere.