İmkansızım

2.Bölüm

Aslında daha çok vazgeçmek istemiyordum onda başka bişey vardı. Benimle oynamasına rağmen hâlâ sevmek istiyordum. O kızı bıraktı benimle ilgilendi yine, bende ilgilenmesine izin verdim. İzin verdim ama hata yaptım sadece kendime büyük bir zarar verdim. Bu sefer okula yeni gelen kıza yavşadı ve başardı. Aferin ona. Tam olarak bir ay sevgili oldular daha sonra o ayrılmıştı. Kıza üzüldüm ama sevindimde biraz. Yılbaşı da yaklaşıyordu bu arada. Evde parti vericekmiş beni de çağırdı. Beni çağırması umrumda bile olmadı çünkü eski sevgilisi de gelicekti. Yılbaşı günün sabahı bu yüzden moralim çok bozuktu o da bunu fark etti. Dışarı çıktım beni çağırdı o an yağmur yağıyordu gittim yanına. Beraber aynı yağmurun altında yan yana dolaştık, o anın değeri paha biçilemezdi. Bana sorular sordu neden moralimin bozuk olduğuna dair filan. Ben şu anda sorduğu soruları pek fazla hatırlamıyorum aslında o anda benim için zaman kavramı yok olmuştu çünkü sadece onunla beraber yağmurun altında ıslanmanın tadını çıkarıyordum. Sonra arkadaşları geldi ve ben oradan ayrıldım sınıfa gittim. O gün partiye gitmedim ve olanlar olmuş eski sevgilisiyle barışmış. Bunu duyduğumda tabikide ağladım her kız gibi. Hiç merak etmeyin bu üzüntümde uzun sürmedi çünkü tahmin ettiğiniz gibi ayrıldılar. Ama ben ne olursa olsun aşkımdan vazgeçermiyim? Tabikide hayır. Çünkü biliyordum bir gün ayrılıcaklar benden uzakta olamsın o bana yeter hergün onu görmek bile benim için muhteşem bir şey derken bey efendi okuldan naklini istemiş. Ya sen kimsinde okuldan naklini istiyorsun. Tabi ona karşı tepki veremedim sadece hiç ağlamadığım kadar ağladım. Fazlasıyla acı veren bir duyguydu. Benden uzakta olması benim için büyük bir hayal kırıklığıydı resmen. Okula gittiğimde onu göremiycektim o benim için bir alışkanlık olmuştu onsuz okul bana boş gelirdi. Neyse ki nakli kabul edilmedi.