İmkansızım

Yoruldum.

Benim aşka dair inancım azalmaya başladı aslında, yoruldum artık sürekli o nerede, acaba bugün benimle konuşacakmı, belki bugün beni sever diye düşünmekten yoruldum. Onun beni sevmemesinden yoruldum. Seviyorum işte ya hep o yüzden katlanıyorum. Sevgimin bir anda nefrete dönüşmesinden korkuyorum. Bugün bana arkadaşımla konuştuğunu söyledi arkadaşım benimle çıkmasını söylemiş benden babersiz. O da bana seni üzmek istemem dedi şimdi üzülüyorsan ayrıldığımda daha çok üzüleceksin dedi bende bunları konuşarak daha çok üzüyorsun dedim ama gerçekten onun bana bunları söylemesi ne biliyim beni çok tuhaf yapıyo.
Zaten bana şu 6 ayda yaşattığı acıyı ayrıldıktan sonra yaşatamaz. Derim yani olmadı yapamadık ama şimdi yapmadı diyorum. Ben bunu demek istemiyorum. Seviyorum işte gerizekalı. Eminim şu ana kadar onu herşeyiyle benim gibi seven olmamıştır. Ama ben artık yoruldum ne kadar çok seversem seviyim yoruldum ya o benimle ilgilensin diye afedersiniz götümü yırtıyorum. Artık kimseyi sevmiycem şu anda ilgilendiklerimlede öylesine. Birine bağlanmak istemiyorum bıktım. En azından sağlıklı düşünebilirim artık. Onsuz bir hayat düşünmeliyim. Daha çok düşünmeye çalışmalıyım. Sevmemeliyim. Ne onu ne de başkasını.