Aşkın peşinden koşmak !!! Bir kore masalı (SHINee fanfic)

19.bölüm

Kulağımda yankılanan iki kelime. "Benimle çıkarmısın ?"
Yüzümün ne hal aldığını bilmiyordum.
"Bu suratda ne ?" diye güldü Key.
"N-ne varmış suratımda "
Güldü. "Bu gün cevap vericekmisin?" Alnını alnıma dayadı.
"Peki ya o sarışın kız"
"O kızın benim için hiçbir anlamı yok gerekirse seni korurum"dedi
"Beni korumana ihtiyacım yok! Ama yinede beni koruman fikri okadar da kötü değil"
"Bu evet demek mi?"
"Bu evet demek"
Gülümsedi. Ardından yavaşca beni öptü.
Hayatımın en güzel günüydü. En azından ben öyle düşünüyordum. Telefonumun çalmasıyla Keyin dudaklarından ayrıldım. Babam arıyordu. Klüpten hemen çıktım. Keyde arkamdan geldi. Arkamı dönüp Keye baktım sonra gülümseyip telefonu açtım. Babama Keyle sevgili olduğumuzu söylemek için sabırsızlanıyordum. Annemden sonra sırdaşım babamdı çoğu kızın aksine ben ona herşeyimi anlatırdım. Şimdide öyle yapmak için sabırsızlanıyordum ama telefonu açtığımda gelen ses babamın sesi değildi.
"Alo siz kimsiniz ?" Dedim sesim titreyerek.
"Alo rahatsız ettiğim için özür dilerim ama siz Ahmet Aksoyun kızımısınız?"
"Evet buyrun benim"
"Gerçekten çok üzgünüm ama babanız bir maden kazasında hayatını kaybetti başınız saolsun "
Kıpırdayamıyordum. Kalbim sanki yerinden çıkıcak gibi oluyordu. Ağladığımı düşünüyordum çünkü Key in endişeli sesi yankılanıyordu beynimde. Telefonumun elimden kayıp düştüğünü hissettim. Aptalca babam artık tekefonumu kırdığım için kızmayacak diye düşündüm. Ağlamam hıçkırıklara hıçkırıklar çığlıklara dönüyordu. Ama ben bunu hissetmiyordum. Bedenim boşluğun içinde süzülüyordu. Keyin sesini duydum. " ADA KENDİNE GEL ?"
O an hissettim zemini soğukluğunu. Yerdeydim. Yatıyordum. Fren sesleri duydum. Beynimde yankılanıyordu.
Keyin titreyen sesi.
Fren sesleri.
Soğuk zemin.
Ardından da karanlık.
........
Gözlerimi açmaya çalışıyordum. Ama göz kapaklarım ağrıyordu. Sonunda bi ses duydum.
"Nütfen,uyan"
Gözlerimi açtım. Keyin bulanık suratı netleşiyordu. Gözlerimi kırptım.
Key gözleri kızarmış bir şekilde bana sarıldı. O an babamı hatırladım. Ona o kadar sıkı sarıldım ki sanki bıraksam oda gidicekmiş gibi. "Öhöm" sesiyle ayrıldık.
Ha Ni ve tüm Shinee grubu burdaydı.
"İyimisin ?"dedi Onew
"İyiyim"
Kafamı çevirdim ve camdan baktım. Gi ordaydı. Bekleme koltuklarında oturmuş ağlamaktan gözleri kızarmış çökmüştü. Babamın öldüğünü öğrenmiş olmalıydı. Gi babama aşıktı. Mahvolmuş olmalıydı.
Ha Ni gelip elimi tuttu.
"Babana ne olduğunu duydum. Ben hayır biz her zaman senin yanındayız" güldüm.
"Siz de gitmeyin" fısıldadım. Herkez gelip bana sarıldı.
Key,Ha Ni ve diyerleri vardı ama yinede babamın artık burda olmadığı gerçeğini değiştirmiyordu. Babam artık yoktu oda gitmişti. Tıpkı annem gibi....

Öbür bölüm final yapmayı düşünüyorum,umarım bölümü beyenmişsinizdir :))