Ders bitti.Yağmur durulmuştu.Ayakkabılarımla ıslak yerlere basamaktan bile nefret ediyorum.Eve kendimi attım.Yemekde hazırlamak istemedim yağmurlu günlerde, sanki hayatıma yağmurlar yağardı.Hep üzüntülü olurdum.Yağmuru görünce öfkem artar,sinirlerin bozulur, dışarı çıkmak istemezdim.İsteksiz isteksiz mutfağa yönelirken kapınin zili çaldı.Kapının deliğinden bakma gereksinimi bile duymadım.Hemen açtım kapıyı.Karşı Komşum Miray teyzeydi gelen.
- Akşam yemeğine bize gelir misin kızım?
olur.dedim sevinçli bakışlarımla.
Çok mutlu oldum.Eve girdiğimde mis gibi yemek kokuları burnuma çarptı.
Yemekleri yiyip, minnetlerii sunup çıktı evden.Kendi evime geldiğim gibi yatağıma yattim.Telefonuna bakmak istemiyordum.Zaten sarji bitmişti.Kulağını dışarıya verdim.Yağmur sesi gelmiyordu.Açtım perdeyi oh be! Yağmur yağmuyordu.Üzerindeki nefret gitti.Mutlulukla başımı yastığa kydum.
Telefonumun şarj olmuş, yeşil aşağı yanıyordu.Perdeyi açmadan önce hava durumuna baktım. Baharın gelmesiyle havalarin ısınacağını söylüyordu.Ucuz bir kahvaltiı yapıp çıkdım evden.Hava güneşliydi.Yerlerde kurumuştu.
Bugün dersde güzel geçmişti.Arkadaşlarla kütüphaneye gidip oradan alış veriş yapıp en sonda markete uğrayıp eve geldim.
Kapımı tam açacekken anahtaramın olmadığını fark ettim.Olamaz cüzdanımın içideydi anahtarım ve anahtarın markette kalmiştı.Koşa koş a merdivenlerden inerken karşıma ev sahibim çıktı.Kirayı istiyordu.Kira parası cüzdanımdaydı.Durumu anlatıp olayı atlattım.Marketiin önüne geldim otobüse binemediğim için zaman epey geçmişti.Ve ben marketin önüne geldiğinde market kapanmıştı.Gökyüzüne baktım.Yağmur çiselemeye başladı.Yarım saat sonra gökyüzü boşalırcasıina yağmur yağmaya başladı.Ne yapacaktı şimdi? Yürü eli miydim eve kadar, bu yağmurda mı? Yürümeye başladım.Eve geeldim sırılsıklamdım.Bir kere daha nefretimartmıştı yağmura karşı.Karşı komşu da kalmaktan başka bir çarem yoktu.Kapıyı uzun süre çaldım ama kimse açmadı.Bende buz gibi mermerlere yatıp sabahladım.Sonrdanöğrendim ben marketteyken üzücü bir haber alıp memleketlerine gitmişler.Markete gittim müdüre çıkıp hemeen olayı anlattım.Öyle bir cüzdan bulmadıklarını söyledi.Rezil kıyafetlerimle AVM ye gittim.Ama hiçbir dükkanda yoktu cüzdanım.Arkadaşlarımda hiç arayıp sormamişlardı.Bir köşeye kıvrıldım.Ev sahibim arıyordu.Telefonunun şarjı sadece onunla konuşmaya dayanabilirdi zaten.Ev sahibim sanki bir çığlıkla açtı telefonu.
-Sana ev kirasını getirmeni söyledim.Sen beni kandırdın.Cüzdanını bulur bulmaz getireceğini söyledin.Dünden beri seni görmüyorum.Kactın dimi?Seni evden kovuyorum.Eşyalarda benim di zaten.Bir daha asla buraya gelme.
Dünya başıma yıkıldı.Hala yağmur yağıyordu.Telefonundan arkadaşımı aramayı de nedim ama çoktan kapanmıştı.Boşuna uğraşıyordum.Bir köşeye kıvrıldım.Artık hiçbir şey düşünmek istemiyordum.Oysaki o kadar çok derdim vardı ki.İlk defa yağmurun yağmasını istiyordum çünkü ağladı gıda yağmur suyu zannederlerdi.Ben ağladıkça yağmur şiddetini artırıyordu.Ve benim çaresiz bakışlarım yağmur sularının arasında kayboldu.
