Merhaba :) Bu benim ilk kitabım.Çok fazla tecrübem yok.Yapacağım hataları düzelte düzelte ilerleyeceğim.Belki okunmaz ama yine de okuyanlara teşekkür ederim.Bana destek olmanız benim ve hikaye için çok önemli.Destek olmak için vote verin ve görüşlerinizi yorum olarak belirtin.Bu benim için çok önemli. Ö
Keyifli okumalar dilerim...
Uzun koridorlarda yürürken,lambalar sırasıyla açılıyor ve kapanıyordu.Gecenin iki buçuğunda rehabilitasyon merkezinin koridorlarını ayak seslerim doldurması acınasıydı.
Rüzgar herşeyin inadına daha sert esiyordu bugün.Yaprakları daha çok savuruyor,gururumu daha çok incitiyordu bu sefer.
Beyaz mermerler daha soğuktı bugün.Daha çok hissettiriyordu bedenimin her köşesine yalnızlığımı.
Lambaların yavaş yavaş sönüşü,rüzgarın daha sert esişi,fayansların soğukluğu, rehabilitasyonda yankılanan ayak seslerim daha yığındı bu gece.Daha çok sessiz, daha çok yalnız,daha çok mahvoluşum daha da çok kederlendiriyordu duvarları, paslı demirleri, tavan arasındaki böcekleri veya damlayan suyu.
Bu gece farklıydı.İlk defa akan duvarların kokusu sızlatıyordu burnumu.İlk defa hissediyordum acıyı, yalnızlığı,terk edilişi.Bu rehabilitasyon merkezinde gerçekleri hissettiğimizde vurulan iğnelerin saplanan yerleri ilk defa hissettirdi bu gece kendini.
Ölü gibi gezdiğim bu koridorlardaki kalıntılarımı izliyordum yine.Buraya ilk gelişim, ilk yediğim sakinleştiricim...
Çıplak ayaklarımı attığım bahçede,bizim gibi aciz ruh hastaları için yapılmış hamağa doğru ilerledim.Yanına geldiğimde uzanır pozisyonda kendimi bıraktm.
Gökyüzünü izlemeye başlamıştım.
Onu düşünüyordum yine.Beni terkederek psikolojimi bozup buraya yatmama sebep olan onu düşünüyordum.Düşünüyordum fakat içimde ona dair nefret bulamıyordum.Onu hala seviyordum.Gülüşünü, kokusunu, yüzünü... Onu özlüyordum.Aklıma gelmiyordu ara sıra çünkü hep aklımdaydı.
Varlığımdan haberi olmayan kilometrelerce uzakta ki birine sarılıyordum içimden.En derinlerden çekiyordum kokusunu çürük ciğerlerime.
Bazı insanlar neden hayatımıza giriyor? Bazıları giderken neden bin parça oluyor? Bazı aşklar sonsuza dek sürecekmiş gibi geliyor. Diğerleride çok erken sona eriyor.Her aşk sonsuza dek sürmek için değil.Ama sonsuza kadar süren birşey varsa,o da o kişi gittiğinde verdiği acıdır.Ben bunu zerresine kadar yaşıyordum.İçimi kaplayan bu acının bitmeyeceğini bende biliyordum.Ve burda sonsuza kadar çürüyeceğimi.
Gözlerimi son kez gökyüzünde gezdirdim ve örtüyü üzerime çektim.Ayaklarımıda topladım.
Onunla ortak şeyimiz olan gökyüzünüm altında gözlerimi kapattım ve bir kez daha aynı gökyüzünün altında, rüyalarımda onun sonsuzluğuna testlim ettim kendimi...
