Corrode. [Charles Leclerc]

{Venti}

Joanne was meteen wakker toen Charles zijn wekker afging op maandagmorgen, op een goddeloos uur. Charles reikte uit om het geluid te stoppen en draaide zich naar haar toe. "Sta je op dit uur van de dag op?" vroeg Joanne, terwijl ze overeind kwam en in haar slaperige ogen wreef. "De plicht roept, schat". Charles grinnikte, hij moest naar de sportschool en zich daarna wassen en aankleden, Sebastian en een deel van zijn bemanning zouden vandaag op het vliegveld van Nice aankomen. La Brise de Mer zou hen terug naar Charles zijn appartement escorteren om er zeker van te zijn dat het transport van de wapens die hij met Sebastian had geruild, veilig zou verlopen. "Ik ga de kinderen nog niet wakker maken". zei Joanne met een kreun. "Laat ze nog maar even slapen". Charles bromde terwijl zij ook overeind kwam en leunde voorover om haar wang te kussen. "Je mag nog wel wat langer slapen als je wilt". bood hij aan, maar ze schudde haar hoofd. "Je hebt het druk vandaag, dus ik wil je nog even zien voordat ik de kinderen naar school breng". Mompelde ze als antwoord.

"Goed, prinses". Charles glimlachte en streelde haar gezicht voordat zijn vingertoppen onder haar kin gleden en hij haar hoofd optilde om haar lippen te kussen. "Ik ga even snel trainen, als je naar beneden gaat kun je Pierre of Marcus sturen om het keukenpersoneel te vragen wat ontbijt en lunch voor de jongens klaar te maken". Joanne knikte, haar armen krulden om zijn nek en ze ging zachtjes op zijn schoot zitten. "De laatste lesweken". Ze zuchtte, een rilling liep over haar rug toen ze zijn handen over haar onderrug voelde gaan. Charles bromde nog een keer, een luie glimlach krulde zijn lippen voordat hij haar weer kuste. Joanne liet hem los toen hij haar optilde. Het was tijd voor hem om zich klaar te maken en ze keek toe hoe hij een joggingbroek en een handdoek pakte en de kamer uitging. Het geweldige weekend deed haar bijna vergeten dat hij een maffiabende leidde. Joanne stapte uit bed, trok de badjas om haar lichaam en ze liep op haar slippers naar beneden.

"Goedemorgen, Joanne". Mick glimlachte naar haar en bood haar zijn hand aan voor de laatste trap. "Goedemorgen. Dank je, Mick". Joanne beantwoordde de glimlach. "Joanne, is het niet leuk om je hier te zien in de ochtend". Pierre glimlachte naar haar toen hij de gang in kwam. "Het begint als thuis te voelen". Joanne grinnikte. "Charles zei dat ik je kon vragen om het keukenpersoneel wat ontbijt te laten klaarmaken, is dat goed?". Vroeg ze en hij liep met haar mee naar de keuken. "Natuurlijk". antwoordde Pierre. "En wat lunch voor de kinderen om mee naar school te nemen". voegde Joanne eraan toe. Pierre knikte. "Ik haal Jules vandaag op van school". informeerde hij haar. "Natuurlijk". Joanne knikte nu en ging aan de keukentafel zitten. Een van de personeelsleden kwam al naar haar toe met een kop koffie. "Dank je wel, Ciara". Joanne nam het kopje van haar aan en het meisje was zichtbaar verbaasd dat Joanne haar naam kende. "Het is geen probleem, mevrouw Leclerc". Antwoordde ze met blozende wangen. "Oh-.... We zijn niet... Charles en ik...". begon Joanne.

"Het spijt me". Ciara boog lichtjes. "Ik nam het aan omdat jij langer in de buurt bent dan dat hij gewoonlijk een vrouw in de buurt heeft". Ze giechelde, waardoor ze in de lach schoot. "Het is al goed". Joanne grinnikte. "Je ontbijt is over twintig minuten klaar". Het meisje informeerde haar en ze knikte. Ze nam een slok van haar koffie en stond op uit de stoel. Ze dwaalde door het huis, gokte dat Charles ook wel een privé fitnessruimte in zijn huis zou hebben. Joanne bekeek de schilderijen die aan de muren hingen, hier en daar een foto met zijn partners na een succesvolle deal. Ze herkende Pierre en meneer Vettel en ze stopte toen ze een foto van Jules tegenkwam. Niet zijn zoon, maar de vriend naar wie hij zijn zoon had genoemd. Het was duidelijk dat Charles en Jules nog jong waren, ze hadden hun armen om elkaars schouders geslagen, terwijl ze naar de camera lachten. Charles had haar nooit verteld hoe hij Jules had verloren, maar het was haar duidelijk dat het veel pijn had gedaan.

Joanne vervolgde haar weg door het huis en kwam uiteindelijk aan het eind van de gang en ze opende de enige deur die er was. Zachte muziek klonk uit de stereo-installatie in de hoek en er stond fitnessapparatuur opgesteld, zoals een loopband en gewichten, elastieken en kettlebells. Charles zelf zat op de fiets, zijn adem hoorbaar van over de muziek en ze kon het niet helpen dat het een blos op haar gezicht bracht. Zijn onderbuik spande zich aan telkens als hij inademde en ze kon de glimmende zweetlaag zien die zich op zijn topless lichaam vormde. Hij had haar niet opgemerkt tot hij van de fiets stapte en op de grond ging staan om wat push-ups te doen. Joanne grinnikte toen hij zich duidelijk uitsloofde en tussen zijn push-ups klapte of overging op één hand. "Heb ik indruk op je gemaakt, schat?" zei Charles toen hij overeind sprong en zijn bidon en handdoek pakte voor een korte pauze. "Kennelijk". Joanne keek naar hem op, haar ogen fonkelden speels. "Dus hier creëer je die geweldige lichaamsbouw?". Bromde ze.