Corrode. [Charles Leclerc]

{Quarantaquattro}

Joanne kneep stevig in zijn hand en Charles wist zeker dat hij zijn hand niet meer zou kunnen voelen, maar toch zei hij niets en liet haar hem zo stevig en zo hard als ze wilde vasthouden. Het zweet glinsterde op haar voorhoofd en enkele plukken van haar haar kleefden aan haar gezicht terwijl ze probeerde haar ademhaling onder controle te houden. Vijf uur waren verstreken, de nacht was gevallen en het was tijd voor haar om te bevallen. Ze huilde, hij kon het zien en hij kon zich de immense pijn niet voorstellen die op dit moment door haar onderlichaam moest gaan. "Je doet het geweldig, Joanne, blijf haar eruit persen". zeiden de verpleegsters, die haar omringden, een ander zorgde ervoor dat ze diep ademhaalde en elke keer hard perste. "Ze is er bijna, mon ange". sprak Charles, zijn hand ging over haar voorhoofd om haar haren naar achteren te duwen. Joanne leunde haar hoofd verder naar achteren en hijgde diep. Wurgende kreten kwamen uit haar mond, maar ze wist dat het snel voorbij was en ze kon niet wachten om hun baby vast te houden. Hete tranen kleefden aan haar gezicht en ze sloot haar ogen, gaf een laatste pers en de spanning in haar lichaam vervaagde een beetje.

De verpleegsters en een dokter waren snel ter plaatse, ze knipten de navelstreng door en ze werd in een roze handdoek en een deken gewikkeld. Na een paar seconden begon het kleine meisje te snotteren en al snel begon ze te huilen. De verpleegster stapte naar Joanne toe en gaf haar de baby in haar armen. "Oh jee". zei Charles, terwijl hij een golf van emoties over zich heen voelde komen. Zijn ogen prikten toen hij hun kleine baby op Joanne's borst zag liggen. Joanne keek naar hem op met een vermoeide glimlach, haar vingers streelden zachtjes de wang van de baby. "Teresa Beatrice Leclerc". zei Charles, terwijl hij op de zijkant van haar bed ging zitten en naar hun baby keek. Joanne hield de baby vast terwijl de verpleegsters enkele snelle onderzoeken deden en al snel verklaarden dat Teresa perfect gezond was. Haar huilen was zachter geworden en Joanne keek weer naar hem op. "Houd haar vast, alsjeblieft". Zei ze en hij knikte blij, terwijl hij hun dochter zachtjes en voorzichtig in zijn armen nam. "Kleine prinses". zei Charles, met waterige ogen terwijl hij het mooie meisje vasthield. Haar wangen waren zacht en ze drukte haar mond op zijn vinger, waardoor hij grinnikte.

"Je kunt haar borstvoeding geven, Joanne". Vertelde de verpleegster en hielp Joanne wat meer rechtop te gaan zitten en haar ziekenhuiskleding verder naar beneden te doen. Charles gaf haar voorzichtig terug aan Joanne en keek naar de manier waarop Teresa naar Joanne's borst werd geleid. "Mijn prachtige meisjes". Charles kuste Joanne's wang. "Joanne, Charles, gefeliciteerd met jullie kleine meid". De vroedvrouw nam het woord. "In de komende uren zullen we haar twee injecties geven. Een met vitamine K en de tweede injectie is voor Hepatitis B. We zullen nog een paar medische controles uitvoeren en dan kunnen jullie gaan rusten. Morgen gaat ze voor het eerst in bad en dan kunnen jullie je natuurlijk ook opfrissen". Ze informeerde het echtpaar. "Oke". zei Joanne en het was duidelijk te zien dat ze moe was. "En dan? Zal ze dan naar huis kunnen?". vroeg Charles, terwijl hij rechtop ging staan. "Zeer zeker, Joanne heeft het geweldig gedaan en de geboorte van jullie baby is zonder problemen verlopen. Ze heeft dit vaker gedaan, we vertrouwen erop dat Joanne zal herstellen en dat de baby in orde zal zijn". Zei de vroedvrouw met een glimlach. "Voor nu, stel ik voor dat je goed uitrust. Het is toch een intense nacht geweest". ging ze verder. Charles knikte en keek terug naar Joanne en hun baby, het beeld iets waar hij al verliefd op was geworden

"Ik blijf hier, oké? Ik zal dichtbij zijn". mompelde Charles en Joanne knikte naar hem. Hij glimlachte en zijn vingers onder haar kin tilden haar gezicht op zodat hij haar kon kussen. "Ik ga even naar huis bellen". zei hij en hij bewoog zich aarzelend naar de gang, wetend dat ze veilig was, maar hij wilde gewoon de hele tijd bij haar blijven. Mick zat daar nog steeds, zijn hand rustte onder zijn hoofd en zijn ogen waren gesloten. De arme jongen was in slaap gevallen nadat hij al uren zat te wachten. "Hé, Mick". Charles kneep zachtjes in zijn arm, waardoor hij zijn ogen opendeed. "Joanne is ongeveer een half uur geleden bevallen". informeerde Charles hem en Mick's ogen lichtten op. "Is ze bevallen? Mag ik kijken? Oh, nee ik geef haar wat tijd". zei Mick, klaar om op te staan, maar in plaats daarvan bleef hij zitten. "Je mag kijken, ik weet zeker dat ze het leuk zou vinden". zei Charles en Mick knikte. Hij keek toe hoe Mick rustig de kamer in stapte en Charles voelde zich meer op zijn gemak dat er iemand bij haar was. Charles nam zijn telefoon in zijn hand en draaide het nummer van Pierre. "Charles, is alles in orde?". vroeg Pierre meteen. "Het is perfect". antwoordde Charles. "Ze is bevallen, het is geweldig". Hij zuchtte dromerig.