Grinin Yakıştığı Adam

✡ 1 ✡

Eniştem lafa başlamadan ben bir şeyler demeliydim.Sessizlikler hep beni mutsuz ediyordu çünkü.Eniştem ile teyzem bize kapanan kapılar olduğunda bile hep yanımız daydı.Tek sığınacak yerimizin onların evi olduğu anlaşıldığında onların evinde yaşamaya başladık.Yıllardır da sürüyor bu.Anneme her ne kadar gel yeni bir ev alalım desemde nafile.Babamı yaklaşık 2-3 yaşımdan beri yokmuş,yani öyle dediler.Bir tek bildiğim de bu zaten..Bir lokanta da cumartesi ve pazar günleri çalışıyordum.Eniştem ünlü olduğu için magazinlere düştüğümüz zamanlarda vardı.Onların evine yerleştiğimizde benim onun çocuğu olduğumu söylerlerdi.Bende hep öyle hissederim aslında.Belki annem babamı aldatmıştı.Babam da buna dayanamayıp gitmişti.Her şey olabilirdi...Magazinlerden nefret ediyorum çocukluğumu mahvettiler.O zamana kadar özel okulun parasını veremesem de kendi harçlığımı çıkartıyordum.Zaten eniştem kabul etmiyordu.Ben olsam bende kabul etmezdim adamın milyonlardan fazla parası var.Eniştem ile teyzemin bize yaptıkları anlatılmazdı o saçma sapan magazin haberlerine katlanıyorlardı bizim için.Eniştem ve teyzem iyki var.Onlar olmasa şu an ne yapardık bilmiyorum.Zaten babam yoktu en azından babam yerine az da olsa koyabildiğim birisi vardı.Fazla dalmışım galiba.Eniştem' Asya daldın' demesiyle bir anda irkildim.'pardon ya dalmışım' Eniştem söze başlamaması lazım bu kadar konuşmamazlık olmazdı.Kötü bir şey söyliyecekti gözlerinden belliydi ve ben buna hazır değilim.Gerçekten eniştemin söze başlamamasını istemiyordum.Ama sessizliğe de katlanamıyorum hem uykum geliyor ama benim.Artık fazla uzamıştı ama o ağzını açmadan ben de bir şey söylemem. 

Ben başka şeyler düşünürken eniştem söze çoktan başlamış ben daha farkında değilim.Bu konuşmanın sonunda odama geçip hüngür hüngür salya sümük aglıyacagımdan emindim.