𝐎𝐧𝐜𝐞 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧💔(𝐄𝐧𝐝)

ភាគ១៨:ភាពរញ៉េរញ៉ៃមួយ💔

តែពេលPeixinទៅដល់វីឡានោះគឺអត់ឃើញវីលៀមអីទេឃើញមានតែអ្នកបម្រើធ្វើនេះធ្វើនោះ គេក៏ទៅសួរអ្នកថែរសួន គាត់ប្រាប់ថាលោកវីលៀមមិនបានមក៣~៤ថ្ងៃហើយ ចឹងបានន័យថាអាសុីងគឺនៅវីឡាផ្សេងទេមិនមែនកន្លែងដែលគេរស់នៅរាល់ថ្ងៃនឹងទេ!!!

ពេលនេះគេអត់ដឹងទៅរកណាទៀតទេ គិតចុះឡើង
នឹកឃើញក្រវិលនៅត្រចៀកអាសុីងដែលគេធ្លាប់អោយកាលមុន....នៅក្រវិលនោះគេបានភ្ជាប់GPSតែមិនបាន
អោយអាសុីងដឹងទេព្រោះគេទុកការពារពេលFanxing
រត់ចោលខ្លួនងាយស្រួលរក!!!!

«ទីតាំងនេះវាឆ្ងាយពីក្រុងណាស់»Peixinលាន់មាត់ហើយគេក៏បានផ្ញើទីតាំងទៅអោយរាងក្រាស
និងChengផងដែរបើដឹងទីតាំងអាសុីងក៏ប្រហែលអាចដឹងថាចាន់នៅឯណាពួកគេបានភ្ជាប់កាសនិយាយគ្នារៀងខ្លួនងាយស្រួលទំនាក់ទំនងគ្នា
«GPSរបស់អាសុីងមានចលនាហើយ»រាងក្រាស
«បានន័យថាពួកគេប្ដូរទីតាំងរបស់អាសុីងហើយ»Cheng
«ទៅតាមGPSនឹងទៅ»Peixin
ពួកគេក៏ឈប់និយាយអីទៀតបើកឡានរៀងខ្លួនទៅតាម
ទីតាំងនោះ.....បើកឡានរហូតដល់ចំណុច កន្លែងដែល
GPSបានឈប់នឹងថ្កល់រាងក្រាសមកដល់មុនគេមួយស្របក់ក្រោយទើបPeixinនិង Cheng មកដល់កន្លែងនោះតែថាកន្លែងនោះដូចជាវាលរហោឋានគ្មានផ្ទះគ្មានអីទេក្រឡេកចុះឡើងPeixinប្រទះភ្នែកនឹងក្រវិលនោះនៅនឹងដី
«ចង្រៃពួកវាបានដោះក្រវិលដែលខ្ញុំបានអោយអាុសុីងបោះចោលបាត់ហើយ»
«ថាម៉េច?»
«តែខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាពួកវាជិះតាមផ្លូវនឹងទៅមុខបន្តទៀត»រាងក្រាសគិតថាបើក្រវិលបានបោះចោលនៅនឹងចឹងបានន័យថាពួកគេបានជិះតាមផ្លូវនឹងប្រហែលទៅមុខបន្តទៀតព្រោះផ្លូវត្រង់រហូតអត់មានបត់ឆ្វេងស្ដាំអីទេ
«ចឹងតោះទៅ....លឿនឡើង»
«អឹម....»អុីប៉ូបានទុកឡានខ្លួនចោលទៅម្ខាង(មិនមែន
កណ្ដាលផ្លូវកុំយល់ច្រឡំ)ហើយខ្លួនជិះជាមួយបងប្រុស ជិះឡានច្រើនរញ៉េរញ៉ៃវិញទេ
____________________
«ហឹម....»ខ្ញុំបើកភ្នែកឡើងឃើញខ្លួនឯងក្នុងអគារចាស់មួយមិនដឹងនៅកន្លែងណា ជុំវិញសុទ្ធសំបុកពីងពាងដៃជាប់ចំណងលើកៅអីឈើនៅជិតខ្ញុំមានមនុស្ស២នាក់
ទៀតគេដាក់កៅអី៣ជិតៗគ្នា
«អាហាវ...អាហាវភ្ញាក់ឡើង»ខ្ញុំខំរើបម្រាសកៅអីខ្លួនអោយរង្គើដល់គេ
«ហឹម...»
«ពួកយើងនៅណាចាន់?មិចក៏ខ្ញុំមកនៅកន្លែងនេះ»
«ឯងសួរយើងអោយយើងទៅសួរអ្នកណា»
«ហើយជាប់ចំណងទៀត»
«ហើយម្នាក់នេះជាអ្នកណា មុខស្រដៀងឯងមេស»
«ហាស...យូឡាវ...យូឡាវអាមិចក៏មកនៅទីនេះដែលចឹង»
«អឹម...ខ្ញុំមិនដឹងទេ»
«យូឡាវ...ជា..»
«អឹម...និយាយចឹងអាសុីងឯងរកគេឃើញហើយមែនទេ»
យូហាវកាត់ន័យអោយចាន់យល់និងសួរដំណឹងអាសុីង
«អើ...អាសុីងៗឯងនៅឯណា»ខ្ញុំស្រែកហៅគេឮខ្ទរពេញ
អគារនោះហេតុអីអត់ឃើញFanxingតែបែរជាឃើញអាហាវ និងយូឡាវទៅវិញ