ရက်သတ္တပတ်ကိုကျော်လွန်ပြီးသောကြာနေ့ရောက်လာသောအခါမှာတော့
အကုန်လုံးကကိုယ်စီအထုတ်အပိုးတွေနဲ့ လေယာဥ်ပေါ်သို့ရောက်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
"ဦးခိုက်"
"ပြောလေ Baby"
"ကျွန်တော်လေ အခုထိ အိပ်မက်လို့ထင်နေတုန်းပဲသိလား"
"အိပ်မက်ဟုတ်မဟုတ်သိရအောင်ကိုယ်လက်တွေ့ပြပေးရမလား"
"ဘယ်လိုပြပေးမှာလဲ"
အွန်းးဟွတ်... ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်...
"ဦးခိုက်!လူကိုအရမ်းအသားယူတာပဲ"
"ဟောဗျာ Babyပဲအိပ်မက်ဟုတ်မဟုတ်သိချင်တယ်ဆို"
"အင်းလေ"
"အဲ့တာအိပ်မက်ဟုတ်မဟုတ်လက်တွေ့ပြလိုက်တာလေ"
"ဒီတိုင်းအသားဆွဲဆိတ်လည်းရတာပဲကို"
"ကိုယ့်Babyရဲ့အသားလေးနာသွားမှာစိုးလို့ပါကွာ"
"သောက်ပိုတေအဖိုးကြီး"
"babyကြောင့်ရင်ထဲကဖြစ်ပေါ်လာတဲ့စကားတွေပါကွာ"
"အဟွတ်အဟွတ်လူကြားထဲဆိုတာသတိရကြအုံးကိုယ့်အိမ်မှာဘဲကိုယ်အရှက်မရှိတာကောင်းတယ်နော့"
"ဘောဖြစ်လားဟျောင့်မကျေနပ်ရင်မင်းကိုကို..ကိုပေးနမ်းခိုင်းပါ့လားငါတို့လောက်အဖြစ်မရှိဘဲနဲ့များမှန်တယ်မလားဦးခိုက်"
"Babyအတော်ဆုံး"
"လိ့မို့အဖြစ်မရှိရမှာလားငါ့ကိုကိုကရှက်
တတ်တယ်ကွမင်းလိုများမှတ်နေလားနမ်းချင်ကောက်နမ်းပစ်လိုက်လို့ရတယ်သိလားဟုတ်တယ်မို့လားကိုကို..."
ဒေါကျ.
"အားးးနာတယ်ဗျ"
စကားပြောလို့ပင်မဆုံးသေးခေါင်းပေါ်ရောက်လာသောလက်
"သေချင်လို့ငါ့ပါဆွဲထည့်နေတာလားခွေးသားလေးသူတို့ကအရှက်ဆိုတာမရှိလို့လုပ်ကြတာမောင်ကပါလိုက်မယွနဲ့ငါကန်ချမှာ"
"ဟင့်ကိုကိုကလဲဗျာ"
ဟားးဟားးး(ပြိုင်တူရီနေကြသောခိုက်တို့အတွဲ)
YOU ARE READING
Give and Take🔞🔞🔞Complete
Short Story+++++ အခန်းတွေပါမှာမို့ ဖတ်ဖို့အဆင်မပြေတဲ့သူများပြန်လှည့်သွားကြပါ အသက်မပြည့်သေးတဲ့ကလေးတွေမဖတ်ကြဖို့မေတ္တာရပ်ခံပါတယါ
