ဘန်ကောက်မြို့တစ်နေရာhotelတစ်ခု၌~
"ဗြဲ..လူယုတ်မာမနေဘူးခင်ဗျားနဲ့ကွာမယ်!!!"
သေချာပါတယ်ဒါဟာရောင့်အသံပင်
ခိုက်တစ်ယောက်ကုတင်အောက်တွင်ခြေထောက်ချင်းလိမ်ကာမြေကြီးပေါ်တွင်လူးလှိမ့်ပြီးအော်ဟစ်ငိုနေသောကလေးငယ်အားကြည့်ကာသူပါငိုချင်လာတော့တယ်။
"အာ..babyလေးကလဲကွာ.."
"လီးကိုbabyတာလားဘောကိုbabyလေ
မဂ်လာမဆောင်ခင်ကလဲမဆောင်ခင်မို့ဆောင်ပြီးတော့လဲမဂ်လာဦးညမို့လူကိုမသေရုံတမယ်တက်လုပ်တယ်
စောက်အဖိုးကြီးပန်းမသေကိုမသေနိုင်ဘူး
Positionပြောင်းတဲ့ချိန်တေမှာDickကျိုးပြီးသေသွားသင့်တာဗြဲ!!!"
"ဟင့်..ငြင်သာလိုက်တာbabyရယ်"
"မနေဘူးပြန်မယ်ခင်ဗျားနဲ့မနေတော့ဘူးယောကျာ်းလဲမယူတော့ဘူး"
ငိုနေရာမှအတင်းကုန်းထကာအပြင်သို့ထွက်ရန်ပြင်နေသောခလေးငယ်အားအတင်းလိုက်ဆွဲရပြန်သည်။
"Babyရေယောကျာ်းကမယူချင်လဲယူပြီးသွားပြီလေကိုယ်ကချစ်လို့ခုလိုလုပ်မိတာပါနော်babyနော်ဘယ်မှမသွားပါနဲ့ဗျာ"
"မယူဘူးလွှတ်ကွာမယ်ခင်ဗျားကြီးနားနေရင်ကျုပ်ဟာကွဲပြီးသေမှာဘဲဒီလိုတော့ရောင်တို့အဖြစ်မခံနိုင်ဘူးဝေးဝေးနေမယ်လွှတ်!"
ရောင်အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးအထွက်ဘေးခန်းမှလဲ
"အာ..ကိုကိုရာ~~"
"လွှတ်ငါ့ကိုမဆွဲနဲ့ပြန်မယ်..ဟင်"
ရောင်..ကိုကြီးဥာဏ်
(တစ်ပြိုင်နက်ထဲခေါ်လိုက်သောအသံပင်)
ရောင်တစ်ယောက်ဥာဏ်နားသို့အလျင်အမြန်သွားလိုက်ကာ
"ကိုကြီးဘာဖြစ်တာလဲ"
"ငါအဲ့လူယုတ်မာနဲ့မပေါင်းနိုင်ဘူးရောင်ပြန်တော့မယ်"
"ကိုကိုကလဲတစ်ခါလေးမှားတာကိုဟင့်"
"မင်းမေကိုတစ်ခါတာလားမဂ်လာဦးညကိုအကြောင်းပြပြီးနွားသိုးကြိုးပျက်တက်လုပ်တာကတစ်ခါလားနေခဲ့လိုက်မလာနဲ့"
YOU ARE READING
Give and Take🔞🔞🔞Complete
Short Story+++++ အခန်းတွေပါမှာမို့ ဖတ်ဖို့အဆင်မပြေတဲ့သူများပြန်လှည့်သွားကြပါ အသက်မပြည့်သေးတဲ့ကလေးတွေမဖတ်ကြဖို့မေတ္တာရပ်ခံပါတယါ
