Przygody Kermita i Sushi

SPOTKANIE -UNIWERSUM

Dziewczyny gadały sobie spokojnie z Thorem o asgardzkim trunku, leżąc na kanapie u Starka. Nagle pojawiła się czarna dziura, która wciągnęła dziewczyny i wypluła w Brooklynie przy jakimś czarnym chłopcu w cosplayu spiedermena.

- WAAH! KURWA! SUSHII?! GDZIE JESTEŚ? TY KURWO RATUJ! - Krzyknęła przerażona Kermit. Zakłopotanie całej trójki było widoczne, ale nie dla każdego. Nagle czarnowłosy chłopiec spanikował i zaczął do kogoś dzwonić. SUShi i Kermit jednak przytuliły się. Zmieszany duet śmierci zaczął do siebie rozmawiać, ale ta rozmowa nie byłaby normalna dla wielu osób.

- KOCHAANA! Wiesz jak się stęskniłam! Gdybyś zmarła... to bym zmarła z tobą! - Krzyknęła SUShi.

-time  AAA! GDYBYM JA UMARŁA TO TEŻ BYM ZMARŁA Z TOBĄ!! AAHHH! - Odkrzyknęła Kermit, najwyraźniej dzielą tą samą energię... chyba że. W tle ich krzyków było słychać próbę rozmowy chłopca przez telefon, lecz nikt nie odbierał. Chociaż tło jego rozmowy było co najmniej dziwne, jego chyba... kolega? Nie zwracał uwagi na to kompletnie, weteran przyzwyczajony do takich sytuacji. Ten tajemniczy chłopiec nie zadzwonił by... gdyby nie to że dwie dziewczyny wypadły DOSŁOWNIE z portalu! Wyglądały jakby przeżyły jakieś tornado, co dawało jeszcze więcej argumentów! Chłopiec rzucił telefon w kąt i podszedł na skraj dachu.

-EJ TYPIE MY MOŻEMY ROBIĆ SAMOBÓJSTWA NIE TY!- Krzyknęła zielonowłosa turlając się po dachu.

-W ogóle, wiesz ze my już raz je popełniłyśmy?- Odrzekła Sushi.

-Gdybyś widział minę kapitana, byś się kurwa posrał- zaśmiała się Kermit, a z nią SUShi.

Chłopiec odsunął się i zaczął biec, Kermit nagle tepnęła się przed niego, leżąc. On się potknął i spadł z dachu. Dziewczyny teleportowały się na skraj dachu w jednej sekundzie by patrząc jak się odbił od ściany budynku.

-To nie moja wina- powiedziała szybko zielonowłosa i jeszcze raz popatrzyły na chłopaka.

- TYPO ZESKOCZYŁ! JEZU! NIE ZESKAKUJ BEZ NASS! - Krzyknęły obie w tym samym czasie... po czym zeskoczyły do PEWNEJ śmierci. 

-AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA- Krzyczał chłopiec gdy spadał w dół odbił się od jakieś flagi potem od lin wysokiego napięcia. Spadł na taxi i poturlał się z samochodu. Położył się chodniku, a dziewczyny wylądowały miękko na ziemi niczym Natasza i rzuciły głową do tyłu.

-DZIEWCZYNO JAK BRZYDKO WYGLĄDASZ- Krzyknęła sushi patrząc na Kermita.

-A DZIĘKI WIESZ?A TY JAK ZWYKLE ŚLICZNIE!- Odpowiedziała wyższa dziewczyna.

-NO TY CHYBA MNIE OBRAŻASZ!- Rzuciła SUShi. Chłopiec wyciągnął coś popsutego z kieszeni i się załamał, a dziewczyny zauważając to powiedziały.

-NIE ZAŁAMUJ SIĘ EJJJ, BO BĘDZIE NAM SMUTNO!- Rechotały dziewczęta i nagle zaczął padać śnieg. 

-EEEE SUSHI! WIDZISZ ŚNIEG? DAWNO GO NIE WIDZIAŁAM!- Krzyknęła zachwycona Kermit. 

-WIDZE WOW- Odpowiedziała Sushi.

time skip

Cmentarz był pusty, więc wszedł do niego. Podszedł do grobu Spider-Man'a. Dziewczyny lewitowały sobie nad jego głowami i wspominały 'dawne czasy' gdy były martwe oraz wybierały miejsce na swój pochówek.

-Myślę, że to miejsce jest nice- powiedziała zielona, wskazując miejsce pod drzewem.

-TY MYŚLISZ?!- Krzyknęła SUShi.

-Ja naprawdę chciałem to zrobić, ale popsułem sprawę- powiedział chłopiec, a dziewczyny słysząc jego słowa zaśmiały się. Poturlały się w powietrzu ze śmiechu. No co z SUShi i Kermit takie są.

-Sushi...- powiedziała zaniepokojona Kermit.- Czuje coś dziwnego- 

-Też to czuje kochana kya!- Krzyknęła Sushi- Coś niepokojąco niepokojące- a Kermit kiwnęła głową o zgodę. Czarnoskóry chłopiec został złapany przez mężczyznę, lecz chłopiec poraził go prądem. 

-WOW WIDZIAŁAŚ TO KERMIT?- Wydarła SUShi mordę trzymając pop corn i upychając się.-Wiesz co?- Kermit spojrzał na SUShi pytającym wzrokiem. -Idę zabrać kilka pluszaków z pod jego grobu!- Pokazała SUShi na grób Peter'a. Pochyliła się, sięgając po pluszaki, oczywiście dalej lewitując. Zielonowłosa jedząc pop corn rozglądała się i nagle zauważyła z daleka dwie wyższe  postacie. 

-DZIĘKUJĘ KOCHANA!- Krzyknęła zielonowłosa.