medusa'nın kanlı gözyaşları.

bu son olsun.

sanırım artık eskisi gibi yazamayacağım ve beni ben yapan hisler bana uzakta. "hissizleşmek tanrının verdiği en ağır cezadır" demişlerdi günün birinde, "ve hisler en büyük en ödüldür." diye eklemişlerdi. ben yaptığım kötülük ve hataların bedelini hislerimle ödedim. sen hangi sevabımın karşılığısın, dediğim her şey veyahut herkes birer birer uçtu, gözlerimin hapsolduğı siyah daha da koyulaştı.

arkada çalan bir şarkı, hayır çok fazla şarkı, çok fazla ses.
yakalayamıyorum.
onun sesini yakalayamıyorum.
bir diğer ağır ceza da buymuş. gülüşüne hapsolmayı düşlerken sesini bile duyamamak.

bir elimde kutu kibrit diğerinde kalem. ya kendimi vereceğim ateşe ya da umutlarını. umutsuz bir insan neye yarar ki? her sabah aynada kanlı gözleri görmektense kendimi ateşe vermeyi yeğlerim.

-medusa.

günlüğünü bıraktı ve elindeli kibrite baktı genç kız. ne zordur bir ruhun cenazesini taşımak. son cümlesi neydi kim bilir ve kimdi son kez darmadağın eden onu.

medusa, iyiliğin içindeki kötülük perisi. lanetli cennetinde tanrı cehennemi yaşatmasın. huzurlu uyu.