Belki de biz aynı kitabın farklı iki kapağı gibiydik. Birbirinden haberi olmayan ama aynı düşünceleri duyguları barındıran. Bunu hiç bilemeyecektim. Çünkü onu anlamak zordu. Gerçekten çok zordu.
Bugün bir rüya gördüm. Ve onu aslında hiç tanımadığımı farkettim. Evet biliyordum bazı huylarını, sinirlenince neler yapabileceğini, bir insanın canını en güzel nasıl yakabileceğini biliyordum. Oysa ben onu hep kötü yönlerini görmüştüm. İyi yönlerini görmeme kendiside izin vermemişti zaten. Bana herkese davrandığı gibi yaklaşmazdı. Herkesle çok içli dışlıydı. Ama bana hiç bu kadar içten yaklaşmamıştı. Bunu hep düşünmüştüm. Başkalarıyla onu gördüğümde neden benimle de böyle değil diye içim içimi kemirmişti. Ama bazen öyle farklıydı ki onu tanıyamıyordum. Anladım ki aslında tanıdığım kişiden zaten çok farklıydı. Bana bağırma dediğimde seni üzdüm mü özür dilerim demesi kalbimi o kadar cok ısıtmıştı ki. Birinin daha bana onun gibi davranacağı bunu aklıma dahi getirememiştim. O farklıydı herkesten herşeyden cok farklıydı gerçekti sadeydi yada belkide bana öyle geliyordur. Bilmiyorum. Sadece farklı geliyordu işte. Şimdi onu tanımak, birbirimizden bu kadar uzaktayken onunla tekrar eskisi gibi olmak bu fikir bana bildiğin imkansız geliyordu. Aradan öyle çok zaman geçmişti ki öyle kötü şeyler yaşanmıştı ki onunla eskisi gibi olmak bir hayaldi. Biri gelse sorsa ki bana onu özlüyor musun diye. Ne evet ne de hayır olurdu cevabım. Hayatımdaki yerini özlüyorum bana kattığı anlamı özlüyorum derdim. Oysa ondan nefret etmem gerekiyor değil mi. Herkes böyle düşünüyordu. Hepsi sen nasıl ya diye sorup durdular, kimse sormadı ki nasıl hissediyorsun diye. İyi misin, boşver, ya bunu sana nasıl yapar, sen bunu haketmedin artık ezberlemiştim bu sözleri. Hep aynı kelimeler üzgünüm biz bişey yapamadık. Neyse ne bu kelimelerden bıkmıştım.
Öyle anlamsızdı ki üzgünüm kelimesi o an benim için. Üzgünüm kelimesinin kaç farklı anlamı olabilir ki? Mutsuzluk ve acılar. Yanlış anlama ve pişmanlık, uzlaşma, içinde sayısız duygu varken bu kelimeyi nasıl bu kadar anlamsızlaştırabiliyorlar ne kadar kolay üzgünüm diyebiliyorlar anlamıyorum cidden.
O farklıydı diyorum ya hep ben onu tanımıyordum ve hala tanımıyorum. Ama isterdim tanımayı. Ha rüyadan bahsetmişken güzeldi cok güzeldi. Çok iyi vakit gecirmiş çok eğlenmiştik rüyamda. Ve bu sabah onu özlediğimi tekrar farkettim. Sanırım onu seviyordum da. Anlam veremediğim neden benden uzaklaşmaya çalışıpta daha sonra benimle ilgilendiğiydi. Ama şimdi anlıyorum belkide bana zarar vermek istemiyordu. Çünkü bende onun icin farklıydım. Kimsenin zarar vermek istemediği masum biriydim belkide. Şuan tam da şuanda birbirimizden ne kadar da farklıyız onu farkettim. O kurttu bense tavşan. Bu benzetme belki biraz aklınızı karıştırabilir. Ama tam da böyleydi sanırım. Onun yanında kendimi ne kadar güvende hissetsemde bi o kadar da korkuyordum. Acaba şimdi ne olacak kim zarar görecek yine kimin canı yanacak gibi sorulardan kendimi alamıyordum. Beni kırabileceğinin de farkındaydım ama ne olursa olsun beni koruyacağını da biliyordum o yüzden bu biraz karmaşık bir durum. Farkında olmadan ona bağlanmıştım. İstemeyerek bazen ondan nefret etsemde ona bağlanmıştım. Bunun nasıl olduğuna anlam veremiyordum. Onu seviyormuydum ve bunun nedenini bilmiyordum. Belkide ilk olduğundan bu kadar bağlanmıstım ona. İlk kez birini kendime bu kadar yakın ve bir o kadarda uzak hissediyordum.
Bu ask mıydı veya sevgi? Ben bilmiyorum ki nasil hissettiriyor. Nasıl anlıyor insan aşık olduğunu..
