FISILTI

Bölüm 3

Boş sokak...

Sessizliğin yankılandığı duvarlar, yağan yağmur yüzünden çatılardan akan suyun o loş sesi ve yerdeki su birikintileri...

Adımlarımı hızlandırıp sokağın sonunu görmeye çalıştım. Ama boştu. Herzamanki gibi yalnızdım. Birkaç adım daha atmıştım ki ileride gördüğüm karaltıyla yavaşladım.Beynim gitmememden yana olsada herzamanki gibi dinlemeyip adımlarımı hızlandırdım.

Açık kahverengi saçlar ve saçlarıyla yüzünü kapayan kıza acıyarak baktım. Büyük ihtimalle ölmüştü veya yaralıydı. Alışmıştım artık ölümlere ama yinede içim sızlamıştı işte. Dizimi kırıp yere eğildim ve saçlarının kapadığı yüzünü görmeye çalıştım. Ama hiçbir şekilde gözükmüyordu. Elimi saçlarına götürüp kenara doğru ittirdim ve kafamı eğdim. Mavi gözler , beyaz ten ve kahverengi saçlar...

Gördüğüm manzarayla elimi şaşkınlıktan ve bir o kadarda korkudan dolayı açılmış ağzıma kapadım. Yerimden hızlıca kalkıp birkaç adım geriledim. Bu kız bendim ve ölüm bana gülümseyerek bakıyordu.

************ *********

Çalan zil sesiyle gözlerimi televizyon ekranından alıp saate baktım. '' 7:14 '' bu saatte benim için kimsenin gelmeyeceğini bildiğimden kapıyı açmamaya karar verdim ve koltuğa tekrardan kuruldum.Çünkü Elif veya Cem olsaydı önceden haber verirlerdi. Gözlerimi yumup uyumaya çalıştım , uzun zamandır uyku kavramı bana çok uzak geliyordu. Uyumak için aldığım uyku ilaçları anında kabus görmemi sağlıyordu, uyku ilaçları olmadan uyumamda imkansızdı zaten. Kısacası iki türlüde uyuyamıyordum. Telefonuma gelen mesaj sesiyle gözlerimi aralayıp , telefonun ekran kilidini açtım ve gelen mesajı okudum.

ARAS

ŞU KAPIYI AÇ YOKSA BAŞINA GELİCEKLERDEN BEN SORUMLU DEĞİLİM. KUZEN !

Kendi kendime gülümseyip oturduğum yerden kalktım. Her ne kadar amcamlar için birşey ifade etmesemde kuzenlerim iyiki vardı. Üniversiteyi İstanbul da kazandıkları için daha sık görüşme şansımız oluyordu.

Kapıyı açmamla bir çift mavi gözün bana sinirle bakması bir oldu.

-'' Doktora gitmeliyiz kulağında ağır hasar var. '' Aras ' ın söylediklerine gözlerimi devirmekle yetindim çünkü değil konuşmak nefes almak bile benim için problemdi. Aras da bunu farketmiş olucak ki sinirli gözler bir anda kendini endişeye bıraktı.

-'' Neyin var senin ,ayrıca o gözlerin hali ne ? yoksa yine ... yapmadın dimi ? O kadar tedavinin üstüne.'' cevap vermediğimi görünce sesini daha da yükselterek konuşmaya başladı.

-'' 3 gün oldu be kızım, 3 gün !! o kadar çektiklerin boşuna mıydı yani, ne diyim sana ya ! '' gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. En sevmediğim insan tipi şekil A.

-'' Mahalle karıları gibi bi sus Aras ya. Gece uyuyamadım o yüzden böyleyim birşey kullanmadım yani.'' Aras nefesini verip , bana gülümsedi.

-'' Öyle desene be kızım , niye uyuyamadın sen ?'' duvara yaslanıp kollarımı göğsümde yerleştirdim.

-'' Uyku problemim var işte , boşver '' Aras tavana bakıp sabır dilendi. Sonra beni baştan aşağı inceleyip yüzünü buruşturdu.

-'' Şu tipe bak ya... Allah'ım günahımız neydide bizim gibi yakışıklı , karizmatik, sempatik, nazik, muhteşem , zeki , tatlı çocuklara böyle tipsiz, kokuşmuş , soğuk , kaba, iğrenç, tembel , itici bir kuzen verdin. Ey güzel Allah 'ım '' Sinirden mi yoksa söylediklerinin doğruluğundan mı bilmem kapıyı aniden yüzüne kapadım ve az önce rahat bir şekilde oturduğum koltuğa tekrar kuruldum. Birkaç dakika sonra telefonuma gelen mesajla 2. kez koltuktan kalkıp telefonu fırlattığım yerden aldım ve mesaja baktım.