İhanet'bkdk'

-5

İzuku
Tanrım, keşke bu ihtimali düşünseydin
Ben gidip sana aşık olmadan önce.
O bizim yaptığımız yatakta uyurken,
Şunu unutmaya cüret etme,

Bana ihanet ettin!

Bakugo
Buluşalım.

İzuku katsukinin ısrarları üzerine kafede buluşmayı kabul etmişti, onu her ne kadar sevsede yüzünü görmeye, sesini duymaya tahammülü yoktu.
İçinde katsukiye karşı hiç bitmeyen sevgisinin yanında asla sönmeyecek olan öfke ateşinide hissediyordu. Küçük bir iç çekti ve gözlerini kaldırımdan kaldırarak hoş kokular gelen kafeye çevirdi. Gözlerinin önüne gelen tatlı anılarla gözleri doldu izukunun, burası onların ilk ve sürekli buluşup neşeyle zaman geçirdiği yerdi.
Eli ile yüzüne yelpaze yaparak biraz rahatlamaya çalıştı ve küçük adımlarla kafeye giriş yaptı.

İçeri girdiği gibi bakışları her zaman oturdukları masayı buldu alışkanlıkla, oradaydı.
Kül sarısı saçları, kan kırmızısı gözleri ve güneşde bronzlaşmış teniyle masada oturuyordu.
Yalandan bir öksürükle masaya adımladı, katsukinin gözleri anında izukuyu bulduğunda özlemle kısıldı.
Soluk yeşil yumuş yumuş saçlarını, yemyeşil gözlerini, pembe tenini, ısırılası yanaklarını süsleyen çillerini, küçük bedenini her şeyini özlemişti.

"Otur lütfen"
İzuku sabit bir yüz ifadesiyle katsukinin önüne oturdu ve çekinmedem gözlerini gözlerine dikti.
Oldukça sert bakan gözler karşısında katsıki gerginlikle kıpırdandı.

"Evet, neden çağırdın beni?"
Katsuki bir kaç saniye sustukdan sonra konuştu.
"Ben ilişkimiz hakkında konuşmak istiyorum"
İzuku duyduğu kelimelerle ortaya alaycı bir kahkaha attı "P-pardon hahah, ilişkimi? Ah Katsuki bizim bir ilişkimiz yok." Katsuki affalamış bir yüzle izukuya bakıyordu. "Peki, belki biliyorsundur kirishima ve ben yakın zamanda ayrıldık" izuku dudaklarını hafifçe büzdü ve omuz silkit "bilmiyordum, bunun beni ilgilendiren kısmı" katsuki derin bir nefes aldı.
"Ondan ayrıldım çünkü, ben seni unutamıyorum, yaşadığımız güzel zamanları, tatlı anılarımızı, evimizi."

İzuku hala tepkisizce katsukiye bakıyordu
"Bir şey demeyecek misin?"
İzuku transtan çıkmış gibi küçük bir şaşkınlık yaşadı ve ardından son derece soğuk bir şekilde konuştu.
"Hayla beni ilgilendiren tarafını göremiyorum."

Katsukinin gözleri doldu, pişmandı yaptıklarından belki ama izukunun onu affetmeyeceğini anlamıştı.
"İzuku lütfen yapma böyle, beni hala sevmiyo-"
Katsukinin konuşmasını böken izukunun çalan telefonuydu. İzuku katsukiyi yok sayarak telefonu açtı. "Efendim Shoto" Katsuki duyduğu isimle sinirlendiğini ve kıskandığını hissetti.
"Ah hayır bir işim yok elbette gelirim, birazdan oradayım görüşürüz" sonlanan telefon konuşmasıyla izuku katsukiye döndü ve yapmacık bir üzüntüyle konuştu. "Kusura bakma, gitmeliyim" ardından kafeden arkasına bakmadan çıkıp gitti.