To był normalny dzień gdy "ryba" (taka ksywa) wyszła z domu by pójść do szkoły. Była za 5 min 8.00 (7.55). Ainax wybiegła z klatki, pośpiesznie zapinając kurtkę. Nagle zobaczyła Julie wychodzącą z bloku.
Pov. Ainax / ryba
Nie wiedziałam co chodzi, to zupełnie nie w jej stylu! Zazwyczaj wychodzi 20 min przed lekcją. Dzisiaj wyszła późno a na dodatek z rozpaczoną a zarazem przerażoną miną. Podbiegłam i zapytałam..
-Wszystko gra!?
-Hm?- odwróciła wzrok w moją stronę- e- Nie! To znaczy... tak! Znaczy... Nie mam czasu! - Po czym pobiegła gdzieś w dal. Od razu po zobaczeniu przyjaciółki bez plecaka zrozumiałam że jest sobota. Zawróciłam by odłożyć plecak i wziąść worek. Ponownie wybiegłam z klatki, i popędziłam za Julią. Gdy ją dogoniłam, ledwo żyłam, dyszałam normalnie jak jakiś pies, jednak w niespodziewanej chwili Laura wyłoniła się z zakrętu. Uratowała mnie z tej straszliwej ciszy!
-Laura! Pomóż mi, proszę!- wydyszałam.
-Julia!- powoli się denerwowałam - Powiesz wreszcie co się stało!? - Powoli obróciła głowę w moją stronę. Dopiero teraz mogłam się przyjrzeć jej oczom, a w nich łzy.
-U-ukradli mi b-biżuterię pra b-babci..- odpowiedziała Julia tak cichym głosem że ledwo ją usłyszałam. Laura do nas podbiegła.
-Wszystko ok?- zapytała w spokoju.
-Ta-....- Powiedziała Jula jak z automatu - - Znaczy... Nie! - ponownie się załamała-....Przepraszam..
-Ale za co?- spytałam
-Wyjeżdżam z tąd - powiedziała po czym położyła się na trawie.
-CO!? Jak to! Czemu!? Co się sta- Zdziwiła się Laura, jednak zapłakana jej przerwała - Ryba ci powie.. - a po tych słowach odbiegła.
Pov Julia
Co ja im miałam powiedzieć? Widziały że jestem zapłakana, więc raczej bym nie powiedziała, że wszystko ok, musiałam ujawnić prawdę. A tak w ogóle gdzie ja biegnę? Yhh.. Dobra mam nadzieję że Ainax powie Laurze co się stało.
Hmm.. gdzie ja miałam czekać? A pod szkołą, ugh, to dalekoo. (<-to były myśli)*
-Ehh, no dobra to idę.
Przepraszam, że takie krótkie, po prostu nie mam puki co pomysłu :((.
