Aşk Yolunu Bulursa

-1-

Hizmetçinin kolumu delen dürtüklemeleriyle gözlerimi araladım. Uyandığımı görünce dürtüklemeyi bırakıp üzerimde olan elini çekip kendini dikleştirdikten sonra "Efendim, anneniz acilen kahvaltıya gelmenizi istedi. Konuklarınız varmış." Dedi.

Ah erkenden uyandırılmam yetmezmiş gibi birde sabahın köründe misafir mi çekecektim?

Uykulu sesimle "İyi, gidebilirsin." Dedikten sonra "Anneme söylersin beni boşuna beklemesin. Ayrıca kahvaltımı bura..." sözümü kesip "Anneniz gelmezseniz arabanızı elinizden alacağını söyledi." Derin bir iç çekip sinirle "Bir daha sözümü kesersen kovulursun. Şimdi gidebilirsin." Kafasını hızlıca yukarı aşağı sallayıp odadan çıktı. Korkması normaldi. Bu evde çalışmak için yapamayacakları şey yokken kovulmak onlar için dünyanın sonu gibi bir şey olurdu herhalde. Kalkıp odamın içerisindeki banyoya girdim. Kendime çeki düzen verdikten sonra kısa bir duş alıp çıktım. Üzerime siyah bir şort geçirdikten sonra üstüme de siyah kısa kollu, yarım, bol bir bluz giydim. Aynanın karşısına geçip kuyruklu bir eyeliner çektikten sonrada açık kumral saçlarımın uçlarını maşayla doğal dalgalar verdim. İşim bitince telefonumu da alıp odamdan çıktım. Merdivenlerden inmeyi es geçerek babamın parasına kıyarak yaptırdığı asansöre bindim. Burayı benden başka kimse kullanmıyordu. Tabi Ege dışında. Ailemizin altın çocuğu. Asansör geldiğini belirten bir ses çıkarınca, topuklu ayakkabılarımın çıkardığı seslerle birlikte asansörden çıktım.

Asansörden çıkar çıkmaz karşıma salon ardından annemin ve sevgili(!) konuklarımızın oturduğu masa geldi. Hızımı azaltıp yavaşla ilerlemeye başladım. Ne kadar geç gidersem o kadar iyiydi. Masaya yaklaşınca yedikleri şeyleri bırakıp bakışlarını üstüme yönelttiler. Boş olan tek sandalyeye oturup karşımdaki gülümseyerek bana bakan kıza alaylı bakışlarla karşılık verdim. Annem bir süre sonra konuşmaya başladığında kıza bakmayı kesip anneme yönelttim bakışlarımı. Yanımdaki kızı göstererek " Denizcim bu Melis canım." Sırayla konukları tanıtmaya başladı. "Bu Nihal Melis'in annesi, Fırat Beyde Melis'in babası." Melis denilen kız masanın üzerinden elini uzatıp "Ben Melis, sende Deniz olmalısın." Dedi. Uzattığı elini tutmayıp çekmesini bekledim. Bir süre sonra kolu ağrımış olacak ki indirdi. Elimi uzatmamı beklemiyordu herhalde değil mi?

Melis tam bir şey diyecekken annem araya girdi. " Ayrıca Melis artık senin hayatın boyunca yanında olacak. Onla iyi geçin derim kızım. Bu son şansın." Evet, annem benim normal bir kız olmam için böyle şeyler yapıyordu. Arkadaşım olmalıymış ki yalnız kalmayayım. Benim arkadaşa ihtiyacım yok, sevgi lazım bana. Renkli şeyler giymeliymişim, renk insanın duygularını gösterirmiş. Benim renklere de ihtiyacım yok. Duygularımın olmasına da. " Öyle mi? Pekala" deyip masadan hiçte kibar olmayan bir şekilde kalktım.

Ben yalnız kalmak istiyordum. Annem bunu anlayamayacak kadar saf mıydı? Bu kızdan nicelerini bana getirip arkadaş olacağımı açıkça belirtmişti, ben her seferinde geri çevirince de çıldırmış olmalıydı muhtemelen. Zaten okulda peşimde dolanan sürtükler bana yeterken birde bunla başa çıkamazdım. Annem bu hareketime boğazını temizlerken sinirli bakışlarını bana çevirdi. Zengin ailesine göre çok kabaymışım. Hah kibar olsam çok kibarsın derdin.

Merdivenlerden çıkarken Ege daha yeni iniyordu. Bilerek omzuna çarpıp geçtim. Arkamdan " Ne oluyor ya." Diyerek indiğinden emindim. Odama seri bir şekilde girip yatağıma uzandım. Galiba en iyisi uyumaktı. Annemi unutmak bana iyi gelirdi.

-------

Uyandığımda makyaj malzemelerimi karıştıran bir Melis'i kesinlikle beklemiyordum. sinirli bir şekilde kurduğum cümle Melis'in takılıp düşmemek için masaya tutunmasıyla alaylı çıkmıştı. "Sen hangi yüzle buraya geldin?" Dediğim şeyle irkilerek bana döndü. "B-ben özür dilerim." Diyerek bakışlarını kaçırdı. Gözlerimi devirerek "Fazla gerizekalısın." Dedim. "Bak senle arkadaş olacağımı sanıyorsan yanılıyorsun."