PUANLAMA

YENİ HAYATA GEÇİŞ

Doğruyu söylemek gerekirse.. Bazen herşey gerçek değilmiş gibi geliyor, sanki bütün bunlar bir rüyaymış gibi, siyah beyaz bir flim gibi ve ben ne zaman bu şekilde hissetsem insanların yüzüne bakarım yaşadıkları duygulara Acı, Mutluluk, Endişe, İğrenme ve daha fazlası bir insanı kötü bir insan yapan şey nedir yada bir insan neden kötülük yapar neden yalan söyler ki ,kendi için kendi menfaatleri için tıpkı kendi gibi insan olan birinin canını yakar , kendini diğer insanın yerine koymaz.Ne diyordu insanlar ''benim hayatım , benim tercihlerim'' öyleyse söyle bana tercihlerin başkalarının hayatını mahvedip onları üzüyorsa aynı şeyi tercih etmeye devam mı edeceksin , o zaman sıfır puan duyguların çok zalimce Ben Elçin Ayverdi, 18 yaşında lise son sınıf öğrencisiyim hayallerim yok, hedeflerim yok sade , sıradan , basit , göze batmayan bir hayat yaşamak istiyorum. En sevdiğim şey insanların duygularını puanlamak saçma geliyor biliyorum ama bu benim çok hoşuma gidiyor , böyle birşeyin neden hoşuma gittiğine dair bir fikrim yok herhangi bir hastaneye'de gitmedim , umrumda'da değil kısacası böyle basit bir kızım. Bugün beni için farklı bir gün çünkü; Ankara'ya taşınıyoruz bu sayede yeni duygular keşfedebilirim. Bütün eşyalarımı yavaş yavaş kolilere koydum bu kolilere aynı zamanda anılarımıda koydum 18 yıl boyunca burada büyüdüm ama bazen gitmek zorunda kalıyor insan , elden ne gelirki kolilerimi bantlarken annem üzgün bir şekilde kafasını uzattı ''kızım hazırmısın? seni bekliyoruz'' üzgün gözler belliki oda gitmek istemiyor '' evet hazırım'' artık gidebiliriz bu özel şehirden . Yaklaşık 14 saat süren bir yolculuğun ardından Ankaradaydık , evimiz iki katlı bir evdi , büyük ve hoş bir bahçesi vardı iki katlı demişken hemen kardeşim bora'dan önce çatı katına yerleşmeliydim , hızlıca koştum ve kimse anlam veremedi çatı katı benimdir. odama yerleştikten sonra duş alıp yatmalıydım yarın yeni okuluma gidecektim ve ben yeni şeylere bayılırım apar topar kendimi uykunun kollarına attım.Alarm sesi ile uyandım , en sevdiğin şarkıyıda koysan alarm sesi alarm sesidir nefret edersin. bir çırpıda yataktan kalktım , bugün ne giymeliydim yeni olduğum için okul üniforması alamamıştım , Ne farkeder' ki siyah bir pantolon , beyaz bir tshirt tamam oldu işte ben hazırım. klasik bir aile kahvaltısından sonra okula gitmek için yola koyuldum , okulum buraya 20 dakika bir uzaklıktaydı fazla uzak değildi yani yürürken insanları incelemeye başladım ,mutlu arkadaş çevresi içinde mutsuz duran çocuk sorun nedir bilmiyorum ama iki puan , batmış işi için yalvar yakar telefondan yardım dilenen kız sıfır puan acizlik duygusundan nefret ederim puanlama yaparken okula geldiğimi farkettim , okuldan içeri girdim ve okul müdürünün odasını aramaya başladım nerede olabilirdi birine sormalıyım galiba ilk çıkan kişiye sordum 5. kattaymış bir müdürün odası neden en üstte olur ki 5. kata çıktım müdürün kapısına tıklattım gir sesini duyduktan sonra odaya girdim '' merhaba hocam , ben istanbul'dan transfer öğrenciyim sınıfımı hangi kattaydı öğrenmek için geldim.'' müdür tatlı biriydi güler yüzlü nadir rastlanılan insanlardan bir tane '' okulumuza hoşgeldin bana ismini ve soyismini söyle bakalım'' yirmi beş puan oda güler yüzlü olduğunuz için '' ismim Elçin Ayverdi'' sistemden baktıktan sonra '' sen 12/f sınıfındasın hemen bir alt katta iyi dersler'' dedi yine güler yüzüyle '' teşekkür ederim hocam kolay gelsin'' alt kata sınıfımın önüne indim yeni sınıfım , yeni başlangıcım kapıyı tıklatarak içeri girdim. Herkesin yüz ifadesi aynı bir kişi hariç merak , buda kim ne için geldi '' merhaba hocam ben yeni transfer öğrenci Elçin Ayverdi'' herkesin merakı gitmişti ''okulumuza hoşgeldin elçin istediğin boş bir yere geçebilirsin'' kafa salladıktan sonra hızlıca boş yerleri taradım daha çok boş yerlerin yanında oturanları ah buldum içeri girdiğimden beri kafasını kaldırmayıp bir şeyler yazan kız sanırsam bana zararı dokunmaz bu kızın yavaşça yanına yerleştim kız kafasını kaldırıp bana baktı ama boş baktı hiçbir duygusu yoktu merak , heyecan hiçbirşey boş tuhaftı sanırsam hayat pekte umrunda değil yada insanlar , benim de istediğim buydu ama bu garipti , ders bitmek üzereydi acıkmıştım birşeyler yemem gerekiyordu ve zil sesi en sevdiğim müzik ayağa kalktım tam adım atacakken büyük bir ses biri kapıyı kırdı galiba , elinde sopayla bir çocuk belirdi , duygusu sinir burnundan soluyor uzun boylu hoş yüz hatları orta boylu bir çocuğun sırasına geldi ve yakasından tuttuğu gibi tahtaya doğru fırlattı ''NEDEN YAPTIN NEDENNN'' yere çarşaf gibi serilen çocuk ise kekeliyerek '' ö-özür di-leerim özür d-ilerim ben böyle olsun istemedim yardım etmek istedim'' uzun boylu çocuk acımasızca sopayla vurmaya başladı şaşkınlığımdan kurtulup araya girmek istediğim sırada durdu ve uzunca çocuğa baktı duygusu pişmanlık ve üzüntü çocuğa yaklaşarak '' üzgünüm , özür dilerim biliyorsun bilerek yapmadım'' nasıl yani onu hastanelik ettikten sonra bilerek yapmadım mı dedi elindeki sopayı bir köşeye fırlattı gözlerinde hüzün vardı nasıl bir insan saniyeler içinde değişir gözlerinde yaşlarla ilerledi çocuk , işte bu daha garipti kafamda puanlama yapamıyorum bu çocuğun duygularına sıfır , beş , on ,onbir hayır olmuyor bir puanlama yapamıyorum

Sistem hatası, Sistem hatası UYARI!!! puanlama yapılamıyor , Puanlama yapılamıyor...

bir dahaki bölüm görüşmek üzere.