"Gidiyorsun buradan o çok gitmek istediğin yere gidiyorsun" bu kadında kim ne saçmalıyor böyle "şimdi olmaz , şimdi gidemem" baktı baktı ve baktı yüzüme "hayır gitmek zorundasın" hızlıca ellerimi tuttu ve beni sürükledi beni bir arabaya bindirdi kadın ve kapıyıda kitledi bağırdım , yalvardım "olmaz lütfen şimdi olmaz ben gitmek istemiyorum onu yeni buldum" o kimdi bir çocuk vardı önümde hüzünle bakıyordu ama arabada ki beni göremiyordu "lütfen şimdi olmaz ben onsuz ne yaparım , ben onu yeni buldum" bağırmamın bir anlamı yoktu kimse beni dinlemedi , duymadı , anlamadı..
Nefes nefese uyandım bu rüyada neyin nesiydi o kadın , o çocuk kimdi , neden rüyalarıma geldiler gördüğüm rüyayı anlamaya çalışırken aynı zaman da dünkü olan olayları da anlamlandırmaya çalışıyordum o çocuk neden böyleydi ben nasıl bir okula geldim , neden o çocuğa kimse birşey demiyordu , neden ben bu konuyu bu kadar merak ettim yarın biraz incelemeliyim tekrardan kendimi uykunun kollarına bırakmaya çalıştım...
Ertesi gün oldu şuanda merakımı da aldım okula gidiyorum , sınıfa girdiğimde herkes aynısı gibiydi birşeyler yazan kız hala yazmaya devam ediyordu , ne yazıyordu böyle Allah aşkına belkide ona sormalıydım yanına oturdum zaten benimde yerim burasıydı yüzüne baktım rahatsız olur bakar diye uzunca baktım ama o bana bakmadı bende önüme döndüm bu olayla ilgili ne yapabilirim diye düşünürken dün devrelerimi yakan çocuk girdi yine sınıfa arkaya doğru geldi yanımdan geçerken çekingen ve tedirgin bir şekilde bakarak geçti bu nasıl dünkü insan olabilirdi ve arka sıraya oturdu nasıl yani bizim sınıftamıydı "merak etme , bakma , hiçbirşey düşünme" yanımdan gelen sesle irkildim yanımda ki yazı yazan kız konuştu resmen konuştu ona doğru döndüm ama o hala birşeyler yazıyordu "konuşabiliyorsun" bu lafımın üzerine bir süreliğine de olsa şaşkın olduğunu gördüm ama bir kaç saniyeydi "ondan uzak dur" neden ondan uzak durmalıydım ki "neden" yazmaya devam ederken "incinirsin , yaralanırsın, üzülürsün " o nasıl bir insandı ki "peki neden o nasıl bir insanki" kız yazmayı bıraktı "iyi bir insana benziyorsun sadece uyarmak istedim , daha fazlasını sormamalısın olacakları söyledim sana" bu konu hakkında bilgi almak için onunla arkadaş olmalıydım "ismin nedir" cevap yok yazı yazmaya devam ediyor "ismini söylemelisin yoksa yazı yazan kız olarak seslenmek zorunda kalacağım" hala cevap yok puanlamadan kaldın sıfır puan çünkü senin bir duygun yok , arkamı dönüp dünkü çocuğun duygularını kontrol etmek istedim bu ne göz göze geldik o bana mı bakıyordu zaten hemen önüme döndüm , duyguları karışık tıpkı kendi gibi ve hoca geldi derse odaklanmaya çalıştım anlamasam bile anlamış gibi kafa salladım bütün gün böyle geçti dersler bitti eve gitme zamanı aheste aheste evin yolunu tutmak için eşyalarımı çantama koydum koridorda kimse kalmamıştı o çocuk buraya doğru geliyordu sınıfta birşey unutmuştu herhalde yanımdan geçerken durdu bana bakmadan "benim nasıl bir insan olduğumu sakın bir daha merak etme , üzülen sen olursun" buda neydi nasıl farketmişti ki dayanamadım ve ağzımdan şu sözler çıktı "ne yaptığını bilmeyen duygular sıfır puan aldın" çocuk şaşırdı çok şaşırdı gözlerini hemen bana çevirdi "ne dedin , ne puanı " bende şaşırmıştım puanlama yaptığımı hiç kimse bilmez ve çocuğa dönerek "seninle ilgili hiçbirşeyi merak etmedim ben" çocuk hayır der şeklinde kafasını salladı "ettin merak ettin ama bundan sonra etmeyeceksin zaten" sabır dilendim " hayır etmedim , etmiyorumda şimdi çekil önümden evime gideceğim "çocuk önümden çekildi "bir daha seni bana bakarken görmeyeceğim"
"Sana baktığımı gördüğüne göre , sende bana baktın ben merak ettiğim için baktım peki ya sen neden baktın" hayretle kaşları havaya kalktı "dilin iyi çalışıyor bende merak ettiğim için baktım" "iyi öyleyse konu kapanmıştır 1-1 "dedim ve hızlı adımlarla evime gitmeye başladım bu çocuk normal değildi kesinlikle değildi ondan uzak durmalıydım dediği gibi merak bile etmemeliydim. Söylene söylene eve gidiyordum ve aynı zamanda puanlama yapıyordum insanlara , eve geldiğimde evde bir sessizlik vardı kimsede tık yoktu annemi aradı gözlerim "anne" ses yok tekrardan seslendim " anne nerdesin" ses yok belkide bir yere gitmişlerdir mutfağa girdiğimde masa da bir mektup vardı mektubun üstünde "kızım Elçin'e" yazıyordu hızlıca açıp okumaya başladım.
Bölüm bitti umarım keyif alıyorsunuzdur kitaptan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PUANLAMA
Teen Fiction"seni puanlayamıyorum , söyle bana gerçekte kimsin sen hangi maskenin arkasına saklanıyorsun. At o maskeyi , bana gerçek benliğini göster." sustu, gözlerini kaçırdı ve yere baktı çünkü psikolojik sorunları vardı tıpkı benim gibi peki öyleyse birbiri...
