"Pinag lalaruan niyo ba kami?" tanong ko habang seryosong nakatingin kay Dara at Jiro.
"Laro lang ba sainyo lahat?" singit ni Charm at tiningnan si Dara at Jiro.
"Hindi ba kayo nag sasawa?Hindi ba kayo na kokonsensya? Kung kelan maayos na kami, kung kelan magaan na at kung kelan sanay na kaming wala na talaga...tapos ngayon...babalik na naman kayo? Babalik para ano? para saan pa? Para saktan at iwan uli kami?" sunod sunod na sabi ni Charm.
"Tara na." aya sa akin ni Charm.
"Kayo na ba?" sabay na tanong ni Dara at Jiro sa amin ni Charm.
"Ano sa tingin niyo?"
After ng lahat ng sakit at trauma na naranasan namin sa pag-ibig, siguro naman deserve rin naming maging masaya?
Sino bang tao ang gugustuhin na lang palagi na umiyak at masaktan?
Deserve rin naming i-trato ng tama, hindi ba? Deserve mahalin ng buo.
Deserve mahalin yung walang kahati at walang pag aalinlangan, hindi ba?
Sino bang hindi naghangad ng tunay at totoong pagmamahal?
Inaamin namin na matagal....
Matagal na panahon bago kami maka recover. Pitong taon, pitong taon ang inabot bago gumaan ang lahat.
Hindi namin ipag kakaila, ilang beses sila sumagi sa isip namin.
Umaasa na baka pwede pa.
Hindi madali...
Tama nga sila na darating ang panahon na maghihilom ang sugat at tuluyang makaka move on.
At...
Ito na nga yung araw na yun, na wala ang sakit, magaan na.
Tanggap na namin...na...wala na talaga.
Tapos na....
Tapos na yung kwento natin....
ayySeth :)
01/10/22
